Grad se zemljopisno nalazi u podnožju masiv]aSierras Chicas, na rijeci Suquía. To je prijelazno područje između Sierras de Córdoba na zapadu, te Pampe i Gran Chacoa na istoku, i okružuju ga jedne od najplodnijih poljoprivrednih površina u Argentini.
Historija
Grad je 6. juna1573. godine osnovao španjolski konkvistadorJerónimo Luis de Cabrera, te je jedan od najstarijih gradova Argentine (jedini stariji je Santiago del Estero, osnovan 1553. Grad je nazvao ga po španjolskom gradu Córdobi, vjerojatno u čast prvih doseljenika iz tog grada. Puni naziv grada je bio Córdoba de la Nueva Andalucía ("Córdoba nove Andaluzije"), kojeg je odobrio andaluzijski grad Córdoba. U to vrijeme su ga naseljavali i autohtoni indijanski stanovnici, pleme Comechingón, ali samo s druge strane rijeke. Nakon što se gradska jezgra preselila na trenutnu lokaciju 1577. godine, otpočeo je procvat trgovine sa sjevernim područjima Argentine.
God. 1599. Jezuiti su došli u grad i izgradili škole, crkve i stambene zgrade, koje su trenutno jedne od najstarijih u Americi. God. 1608. osnovali su sjemenište koje ji 1610. postao koledžColegio Maximo, koji je oko tri godine kasnije postao najstariji univerzitet u Argentini, Universidad Nacional de Córdoba. Jezuiti su u popisu stanovništva iz 1760. godine zabilježili čak 22.000 stanovnika u Cordobi. Kada je 1776. godine Karlo III., španjolski kralj, osnovao Vicekraljevstvo Río de la Plata, pripala mu je i Córdoba sa širom okolicom.
Krajem 19. vijeka za industrijalizacije, Córdoba je postala veliki izvoznik poljoprivrednih proizvoda, naročito mesa i žitarica. Početkom 20. vijeka grad je već imao oko 90.000 stanovnika. Godine 1927., grad je počeo graditi tvornicu za proizvodnju vojnih aviona, Fábrica Militar de Aviones (FMA), čija važnost je porasla za Drugog svjetskog rata. Godine 1947. grad je imao oko 400.000 stanovnika. Godine 1955., u gradu je izbila vojna pobuna (Revolucion Libertador) koja je, nakon nekoliko serija protesta protiv vlade generala Cordobaza Onganía, nakraju na vlast dovela predsjednika Juana Perona 1969. godine.
Znamenitosti
Budući da Córdoba ima mnoge građevine iz kolonijalnog razdoblja, grad posjećuje mnogo turista. U historijskom centru, zvanom Jezuitski kvart (Manzana Jesuítica) je Trg sv. Martina (Plaza San Martín) na kojemu se nalazi jezuitska crkva, katedrala i iza nje Samostan sv. Kataline Sienske (Santa Catalina de Siena) i univerzitet. Katedrala Velike Gospe (Nuestra Señora de la Asunción) je poznata po oltaru izrađenom od srebra iz Potosíja s ornamentima od zlata, a na krovu su obojani biblijski prizori. Druge važne zgrade su Cabildo (palača kolonijalne administracije) i Universidad Nacional de Córdoba. U gradu postoji i nekoliko muzeja kao što su Muzej umjetnosti Caraffa, osnovan 1916., i Muzej umjetnosti Evita, osnovan 2007. godine.
U okolici Córdobe se nalazi i pet jezuitskih estancija (estancias) ili poljoprivrednih imanja (Colonia Caroya, Jesús María, Santa Catalina, La Candelaria y San Ignacio de los Ejercicios i Alta Gracia), koja sadrže vjerske i svjetovne zgrade. One ilustriraju jedinstven vjerski, društveni i privredni eksperiment koji je proveden u periodu od više od 150 godina, u 17. i 18. vijeku.
Najbrojnije etničke skupine u Cordobi su Talijani i Španjolci (uglavnom Galijci i Baski). Koncem 19. i početkom 20. stoljeća došlo je do povećane emigracije Europljana u Cordobu, te je do 1910-ih, na vrhuncu emigracije, 43% stanovništva već bilo ne-argentinskog podrijetla.