Bosa Cvetić (Guča kraj Čačka, 1. februara 1912. – Beograd, 11. januara 1975.), učesnica Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politička radnica Socijalističke Republike Srbije i junak socijalističkog rada.

Rođena je 12. 1. 1912. godine u Guči, kod Čačka. Osnovnu školu je završila u rodnom mestu, a gimnaziju u Čačku.

Tokom studija na Filozofskom fakultetu u Beogradu, pripadala je revolucionarnom studentskom pokretu. U članstvo ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljena je 1935. godine. Zbog revolucionarnog rada bila je više puta hapšena.

U Narodnooslobodilačkoj borbi je učestvovala od 1941. godine. Partizanima je pristupila kao borac Požeške čete Užičkog partizanskog odreda. Kada je nakon gušenja ustanka u Srbiji nastupila "kobna zima" 1941/1942, preostali partizani danonoćno gonjeni po snegu. Neki su predlagali da se ostaci odreda rasture "po trojkama i pojedinačno" te da se kriju kod simpatizera i rodbine, a neki su hteli da nastave borbu u Bosni, gde su bile partizanske snage sa Vrhovnim štabom. Bosa Cvetić je tada "skromno i pametno" rekla:

Drugovi, ja nisam pošla da se skrivam, ni u hajduke, već u partizane.^[1]

Od 1942. je bila borac Druge proleterske udarne brigade; zatim član saniteta Druge proleterske divizije, član Politodela Šeste krajiške udarne brigade i rukovodilac Politodela Jedanaeste krajiške udarne brigade. Krajem 1944. godine bila je sekretar Okružnog komiteta KPJ za Kruševac.

Posle oslobođenja Jugoslavije, 1945. godine, obavljale je odgovorne društveno-političke funkcije u Socijalističkoj Republici Srbiji. Član Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije (CK SKS), bila je od 1945. do 1968. godine, a rukovodila je radom Instruktorske i Organizaciono-kadrovske uprave CK SKS. Na Sedmom kongresu SKJ, 1958. godine, bila je birana za člana Centralne revizione komisije SKJ.

U perodu od 1953. do 1963. godine bila je član nekoliko saziva Izvršnog veća NR Srbije. Takođe obavljala je i funkcicije predsednice Antifašističkog fronta žena Srbije, predsednice Saveza ženskih društava Jugoslavije i članice Glavnog odbora SSRN Srbije. Od 1963. do 1971. godine bila je sudija Ustavnog suda SR Srbije. Više puta je birana za narodnog poslanika savezne i republičke skupštine. Imala je čin rezervnog potpukovnika JNA.

Umrla je 1975. godine u Beogradu i sahranjena je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su Orden junaka socijalističkog rada, Orden narodnog oslobođenja i dr.

• Jugoslovenski savremenici - Ko je ko u Jugoslaviji. Hronometar, Beograd 1970. godina.
• Vojna enciklopedija (knjiga druga), Beograd 1971. godina