Nakon povlačenja srpske vojske preko Albanije za Prvog svjetskog rata1915/16. pojedini kontigenti upućeni su u Bizertu, i druge francuske baze u Sjevernoj Africi a najveći dio je evakuiran na Otok Krf.
Srpske trupe i malobrojni civili su u manjem ili većem broju tokom cijelog rata boravili u Bizerti.
Srbi su u Bizertu dolazili u tri navrata: prvi put početkom 1916. nakon povlačenja preko Albanije, te iste godine nakon prvih velikih okršaja na Solunskom frontu i na kraju od početka 1917. kad su počeli pristizali kontigenti dobrovoljaca. Brodovi su u više navrata čitav rata prevozili srpske vojnike iz Bizerte na Solunski front, a ranjene i oboljele u Bizertu. U Bizerti je organizirana obuka dobrovoljaca, rehabilitacija invalida i različiti kulturni sadržaji. Poslednji kontigenti srpskih vojnika napustili su Bizertu tokom 1919.[3]
Francuska je zadržala vojnu bazu u Bizerti čak i nakon povlačenja svih drugih garnizona iz Tunisa - 1958.
Zbog tog je među Tunižanima raslo nezadovoljstvo, koje je kulminiralo 1961. masovnim sukobom u bazi prilikom kojeg je više od 1000 Tunižana pobijeno. Nakon tog je sklopljen sporazum o francuskom povlačenju, pa su francuske trupe konačno napustile Bizertu 1963.[2]