Antsiranana (sve do 1975. zvana Diego Suarez[2]) je sedmi po veličini grad Madagaskara od 80,001 stanovnika [1] na krajnjem sjeveru otoka, administrativni centar Regije DianaDistrinkta Toliara I. i Provincije Antsiranana.
Antsiranana na malagaškom znači luka, a to joj ime potpuno odgovara jer se nalazi u istoimenom zaljevu (drugom po veličini na svijetu) koji je sam po sebi odlična prirodna luka. Antsiranana se kao grad i razvila iz francuske pomorske baze.[2]
Grad je sjedište Univerziteta Antsiranana, koji djeluje u sklopu Madagaskarskog univerzita od 1977.[2]
Historija
Portugalski moreplovac Diego Suarez bio je prvi evropljanin koji se usidrio u Zaljevu Antsiranana 1543.[3] Slijedeći Portugalac Hernan Suarez koji je doplovio do zaljeva 1506., osnovao je naselje, i nazvao ga po svom prethodniku - Diego Suarez.
Postoji hipotetska mogućnost da je Antsiranana bila kraj u kojoj je egzistirala
Libertalia, jedna utopijsko-anarhistička zajednica, koju su u drugoj polovini 17. vijeka osnovali talijanskisvećenik Angelo Caraccioli i francuski gusar Misson. Libertalia je ukinula ropstvo čak 150 godina prije bilo koje evropske države, i egzistirala samo tridesetak godina dok je nisu uništili domoroci. Današnji historičari sumnjaju u postojanje ove neobične Republike, o kojoj je raširio glas poznati pirat Charles Johnson u svojoj knjizi A General History of the Pyrates izdatoj 1724.[4]
Francuzi su 1880., okupirali zaljev i okolne teritorije željevši u njemu izgraditi bazu za utovar uglja za svoje parobrode.
Nakon Prvog francuskog-hova rata, madagaskarska kraljica Ranavalona III. bila je prisiljena da 17. septembra1885. potpiše sporazum sa Francuzima, i da im proda za protektoratZaljev Antsiranana sa okolicom kao i otoke Nosi Be i Sainte Marie. Taj čin bio je tek prvi korak prema potpunoj aneksiji Madagaskara 1896.
Diego Suarez je bio početna točka invazije britanskih (Bitka Madagaskar) snaga za Drugog svjetskog rata - 1942. jer su se saveznici bojali da bi Višijska Francuska mogla prepustiti Madagaskar Japanu kao što je to napravila sa Francuskom Indokinom godinu dana prije. Diego Suarez je odabran kao početna točka invazije zbog svoje izvrsne luke, i zbog toga jer je bio sjedište mnogih važnih kolonijalnih funkcionera. Diego Suarez je bio mjesto napada japanskih mini podmornica na usidrene britanske brodove.
Francuska je i nakon priznanja madagaskarske nezavisnosti 1960. nastavila koristiti Antsirananu kao vojnu bazu sve do socijalističke revolucije 1973.
Geografske i klimatske karakteristike
Antsiranana leži duboko na jugu prostranog Zaljeva Antsiranana (koji se zapravo sastoji od više zaljeva), na poluotoku između Zaljeva Andovobazaha i Zaljeva Cul de Sac Gallois na krajnjem sjeveru Madagaskara odakle se širi prostranstvo Indijskog oceana zbog tog je i danas izuzetno važna luka (treća po prometu) u zemlji.
Južno od Antsiranane prostire se šumoviti Masiv Tsaratanana, sa najvišim vrhom u zemlji - Maromokotra (2.876 m).
Antsiranana je udaljena 1,082 km od glavnog grada Antananarivo i oko 800 km od Mahajanga.
Antsiranana ima vruću tropsku klimu, prosječna dnevna temperatura je oko 30 °C.
Antsiranana je i pored toga što je vrlo izolirana još uvijek jedna od većih luka po prometu u Madagaskaru, koja se najviše koristi za transport poljoprivrednih proizvoda i stoke iz unutrašnjosti. Tako da lokalna privreda
još uvijek jako ovisi o luci, popravku i izgradnji brodova. Pored toga u gradu postoje tvornice sapuna, kemikalija, prehrambenih proizvoda i solana.[2]
