118. lovačka divizija (Njemačka)

718. divizija/118. lovačka divizija
Osnivanjemaj 1941.
Jačina6.000 vojnika i oficira (maj 1941.)
13.000 vojnika i oficira (maj 1943.)
DeoVermahta
Angažovanje
Komandanti
Komandantgeneral-lajtnant Johan Fortner (nem. Johann Fortner) (3. maj 1941 - 14. mart 1943)
genera-lajtnant Jozef Kibler (nem. Joseph Kübler) (14. mart 1943 - 10. juli 1944)
pukovnik Rudolf Gertler (nem. Rudolf Gertler) (10. juli 1944 - 10. juli 1944)
general-major Hubert Lamaj (10. juli 1944 - 8. maj 1945) (nem. Hubert Lamey)
Nemačka 118. lovačka divizija u toku borbi za Foču maja 1943.

Ova divizija formirana je u maju 1941. od regruta 15. regrutnog talasa kao 718. pješačka divizija (nem. 718. Infanterie-Division). S obzirom na njenu namenu, divizija je imala nekompletnu formaciju bez izviđačkog bataljona, sa redukovanim artiljerijskim i specijalističkim sastavima. Tokom maja 1941. divizija je prebačena u Jugoslaviju i razmeštena na teritoriju NDH. Štab divizije bio je smešten u Banja Luci, a kasnije je premešten u Sarajevo.

Ratni put

Divizija je učestvovala u suzbijanju ustanka u istočnoj "Bosni" i u januarskim borbama protiv partizana na tom terenu. Od septembra do decembra 1942. njeni delovi bili su angažovani u borbama za Jajce protiv Prve i Treće divizije NOVJ.

U januaru 1943. njeni delovi su angažovani u području između reka Vrbas i Bosna u borbi protiv Prve divizije.

Operacija Weiss

Tokom operacije "Vajs II" divizija je bila angažovana na sektoru Gornjeg Vakufa i Konjica. U to vreme je su instrukcije glasile da četnike treba smatrati neprijateljima, iako su na terenu četničke snage pomagale 718. diviziji Wehrmachta:

Uprkos borbenoj pomoći hrabrih četnika, koja je doprinijela deblokadi opkoljenih dijelova 718. pješadijske divizije, njemačke trupe imaju zadatak da se brzo probiju do boksitne oblasti. One imaju instrukcije da smatraju četnike neprijateljima.[1]

– Zabilješka sa sastanka kod načelnika štaba Jugoistoka (1. mart 1943.)

Zbog borbenih potreba protiv partizana divizija je tokom marta i aprila 1943. preformirana i formacijski popunjena ljudstvom i borbenom tehnikom do standardne formacije pešadijske divizije. Počev od 1. aprila 1943. divizija zvanično menja naziv u 118. lovačku diviziju (nem. 118. Jäger-Division). Tada je imala oko 13.200 vojnika u sledećoj formaciji:

738. pešadijski puk
750. pešadijski puk
668 artiljerijski puk
118. izviđački bataljon (nem. 118. Aufklärung Abteilung)
118. bataljon oklopnih lovaca (nem. 118. Panzerjäger Battalion)
118. inžinjerijski bataljon
118. bataljon veze.

Bitka na Sutjesci

Tokom bitke na Sutjesci bila je angažovana u najintenzivnijim borbama i pretrpela najteže gubitke među nemačkim jedinicama.

Od jeseni 1943. 118. lovačka divizija raspoređena je na područje srednje i južne Dalmacije pod komandu 5. SS korpusa, gde je učestvovala u brojnim borbama na kopnu i na ostrvima. U periodu od od 8. septembra do 23. novembra 1943. godine, divizija je imala sledeće gubitke:

- Brojno stanje 1.11.43: 14.661. - Gubici (u borbama): mrtvih - 119; ranjenih - 549; nestalih - 65.[2]

Kapitulacija Italije

Glavni članci: Kapitulacija Italije u Jugoslaviji i Operacija Achse

Nakon kapitulacije Italije, nestala prateća grupa divizije u Crnoj Gori. Izveštaj Obaveštajnog odeljenja 21. brdskog armijskog korpusa od 20. septembra 1943. godine:

U Crnoj Gori navodno opšta četnička mobilizacija… Kod Andrijevice, nestala prateća grupa 118. lov. div. (1 oficir, 1 podoficir i 12 vojnika). Navodno su svi Nemci pobijeni od četnika.[3][4]

U periodu 20. juni - 4. juli 1944. godine divizija je imala vrlo dobru saradnju sa četnicima:

„118. lovačka divizija: saradnja sa dva lokalna četnička odreda vrlo dobra. Vrše stražarsku službu i bore se dobro u poduhvatima protiv komunista. Dobijaju snabdijevanje, a i municiju ukoliko vrate 90% čahura. Njihovo vojničko držanje je vrlo dobro [...].“[5]

Početkom oktobra 1944. predviđeno je prebacivanje divizije u oblast Beograda radi odbrane Beograda. Međutim, usled pogoršanja situacije u Dalmaciji (Ofanziva za oslobođenje Dalmacije 1944.), u Beograd je prebačen samo 738. puk, dok je ostatak divizije zadržan borbama u Dalmaciji i Hercegovini do kraja decembra 1944. Nakon gubitka Beograda divizija u izmenjenom sastavu učestvovala je u borbama na Sremskom frontu, a februara 1945. prebačena je u južnu Mađarsku.

Položila je oružje maja 1945. u južnoj Austriji pred Crvenom armijom

Ratni zločini

118. lovačka divizija počinila je brojne ratne zločine nad zarobljenicima i civilima tokom Bitke na Sutjesci, zatim u Stonu, na Pelješcu, Sinjskoj krajini, kao i na drugim mjestima.

Komandant divizije general Jozef Kibler (nem. Joseph Kübler) i komandant 750. puka potpukovnik Ginter Tribukajt (nem. Günther Tribukeit) februara 1947. u Beogradu za počinjene ratne zločine osuđeni su na smrt i pogubljeni.[6].

Reference

  1. ↑ NAW, T311, Roll 175, frame 000544: Zabilješka sa sastanka kod načelnika štaba Jugoistoka (1. mart 1943.)
  2. ↑ NAW, T-313, Roll 482, 000022-3: Personalno stanje 118. lovačke divizije i gubici od 8. septembra do 23. novembra 1943.
  3. ↑ „Nikola Stanojević, Nemačka dokumenta o borbama u jesen 1943. godine”. Arhivirano iz originala na datum 2013-11-04. Pristupljeno 2013-12-20. 
  4. ↑ NARA, T313, roll 483, frame 536.
  5. ↑ NARA, T311, Roll 195, frames no. 000770-86: Izvještaj kapetana Merrem-a o putu po Srbiji, Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj u periodu 20. juni - 4. juli 1944. sa osvrtom na radom i organizaciju njemačkih obavještajnih službi (5. juli 1944).
  6. ↑ Jovo Popović: VJEŠALA ZA GENERALE, Stvarnost, Zagreb 1986, strana 11

Vanjske veze