ﭖ
|
Informacje podstawowe
|
Postać izolowana
|
ﭖ
|
Postać początkowa
|
ﭖـ
|
Postać środkowa
|
ـﭖـ
|
Postać końcowa
|
ـﭖ
|
Podstawowe pismo
|
arabskie
|
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
|
ﭖ – litera rozszerzonego alfabetu arabskiego, wykorzystywana w językach: paszto, perskim i urdu[1][2][3]. Używana jest do oznaczenia dźwięku [p], tj. spółgłoski zwartej z retrofleksją bezdźwięcznej.
Litera ta występowała także w alfabecie języka osmańskiego[4].
Postacie litery
Postać:
|
izolowana
|
końcowa
|
środkowa
|
początkowa
|
Wygląd:
|
ﭖ
|
ـﭖ
|
ـﭖـ
|
ﭖـ
|
Kodowanie
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Pashto language, alphabet and pronunciation [online], omniglot.com [dostęp 2020-10-02] .
- ↑ Persian alphabet, pronunciation and language [online], omniglot.com [dostęp 2020-10-02] .
- ↑ RichardR. Delacy RichardR., Beginner's Urdu script, Lincolnwood, Ill.: NTC/Contemporary Pub, 2001, XV–XVI, ISBN 0-07-141987-X, OCLC 52770901 [dostęp 2020-10-02] .
- ↑ Turkish language, alphabets and pronunciation [online], omniglot.com [dostęp 2020-10-02] .
Podstawowe litery |
|
---|
Inne litery |
|
---|
Dwuznaki |
|
---|
Ligatury |
|
---|
Znaki dodatkowe |
|
---|
Znaki samogłoskowe |
|
---|