Łarisa Ratuszna

Łarisa Ratuszna
Лариса Ратушная
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1921
Tywriw, Ukraińska SRR

Data i miejsce śmierci

18 marca 1944
Winnica, Komisariat Rzeszy Ukraina

Przyczyna śmierci

zastrzelenie

Zawód, zajęcie

sanitariuszka,
partyzantka

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina

Łarisa Stiepanowna Ratuszna (ros. Лариса Степановна Ратушная, ukr. Лариса Степанівна Ратушна, ur. 9 stycznia 1921 w Tywriwie, zm. 18 marca 1944 w Winnicy) – radziecka sanitariuszka, działaczka podziemnej organizacji podczas wojny ZSRR z Niemcami, łączniczka partyzancka, odznaczona pośmiertnie Złotą Gwiazdą Bohatera Związku Radzieckiego (1965).

Życiorys

Była narodowości ukraińskiej. W 1938 skończyła szkołę średnią, od 1937 należała do Komsomołu, od 1939 studiowała w Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym, ukończyła kursy pielęgniarek. Od 1941 była sanitariuszką w Armii Czerwonej, od września 1941 na froncie, w październiku 1941 jako instruktorka sanitarna 8 Dywizji Pospolitego Ruszenia dostała się do niewoli w rejonie Naro-Fominska, zbiegła. W styczniu 1942 wstąpiła do podziemnej organizacji w okupowanej Winnicy i nawiązała łączność z oddziałem partyzanckim wchodzącym w skład Zgrupowania Partyzanckiego im. Lenina. W lipcu 1942 została aresztowana, w kwietniu 1943 zbiegła z obozu koncentracyjnego w Hniwaniu i wróciła do działalności podziemnej, kontynuując ją po śmierci przywódcy winnickiego podziemia I. Biewza i jego towarzyszy. Rozprowadzała publikacje podziemnej drukarni „Ukraina”, brała udział w gromadzeniu i dostarczaniu broni, amunicji i lekarstw dla oddziałów partyzanckich i wykonywała zadania dowództwa Zgrupowania Partyzanckiego im. Lenina. Została zabita przez zdrajcę. Pochowano ją w Winnicy.

Jej imieniem nazwano ulicę w Winnicy i szkolną drużynę pionierską. 8 maja 1965 pośmiertnie nadano jej tytuł Bohatera Związku Radzieckiego i Order Lenina.

Bibliografia