Zygmunt Stefan Jagodziński (ur. 25 lutego 1891 w Radominie k. Rypina, zm. 22 czerwca 1968 w Warszawie[1][2]) – porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, uczestnik walk o niepodległość, polityk, działacz państwowy II Rzeczypospolitej, społecznik.
Życiorys
Urodził się 25 lutego 1891 w Radominie k. Rypina, w rodzinie Szymona, rządcy miejscowego majątku i Marianny z Łukowskich. Ukończył gimnazjum we Włocławku i wydział chemiczny Uniwersytetu w Liège. W 1905 uczestniczył w strajku szkolnym. Od 1909 członek Związku Walki Czynnej, następnie Związków Strzeleckich w Belgii, PPS-Frakcji Rewolucyjnej. W 1914 został powołany do wojska rosyjskiego, z którego zdezerterował[3]. W latach 1915–1917 działał w POW (był pierwszym komendantem POW w powiecie rypińskim), następnie w Polskiej Sile Zbrojnej i do 1922 w Wojsku Polskim. Zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1923 był oficerem rezerwy 22 pułku piechoty w Siedlcach.
W latach 1923–1924 instruktor spółdzielczości w Centralnym Związku Kółek Rolniczych, w 1925 wicestarosta w Prużanie, po przewrocie majowym 1926–1930 starosta powiatu łuninieckiego, 1930–1936 wojewoda stanisławowski[4], od 1936 do wybuchu wojny główny inspektor administracji w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych.
Od 8 września 1919 był mężem Aleksandry Marii Ejchler[3].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 297-6-1)[2].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34.
- www.poczytaj.pl