Związek Lekarzy Państwa Polskiego

Związek Lekarzy Państwa Polskiego (ZLPP) założony został w Warszawie w 1919 r. Istniał do 1939 r.

Struktury organizacyjne

Związek liczył 6300 członków (1936) w 10 okręgach (1932): Bydgoszczy, Katowicach, Krakowie, Lublinie, Lwowie, Łodzi, Łucku, Poznaniu, Sosnowcu, Warszawie oraz sześciu obwodach samodzielnych w: Baranowiczach, Białymstoku, Brześciu, Grodnie, Skarszewach, Wilnie[1].

Związek posiadał cztery sekcje lekarzy: kas chorych, szpitalnych, szkolnych i radiologów; miał charakter związku zawodowego, zajmował się również etyką lekarską i medycyną społeczną.

Od 1927 r, organem były Nowiny Społeczno-Lekarskie, w 1939 r. o zmienionym tytule na Życie Lekarskie.

W 1937 r. z powodu antysemityzmu władz ZLPP ze Związku wystąpili lekarze z Okręgów w Warszawie i Krakowie[2].

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Brożek, Ruch na rzecz podnoszenia klasyfikacji zawodowych polskich lekarzy w latach 1805-1952: towarzystwa i kursy, „Medycyna Nowożytna 10/1-2, 35-98”, 2003.
  2. ↑ Zw. lekarzy wzywa do walki z żydostwem, „Goniec Częstochowski nr 286, str. 4”, 1937 [dostęp 2016-12-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13].