Zofia Cieśla-Reinfussowa (ur. 8 maja 1910 w Krakowie, zm. 9 marca 1993) – polska etnograf i muzealnik.

Studiowała matematykę i geografię z etnografią na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po studiach została przyjęta do pracy w Muzeum Etnograficznym w Krakowie.

Podczas okupacji hitlerowskiej zajmowała się wraz ze swym przyszłym mężem prof. Romanem Reinfussem ochroną zbiorów muzealnych przez Niemcami. Po wojnie zaprzestała pracy w muzeum; powróciła dopiero w 1967 roku i otrzymała stopień kustosza i stanowisko kierownika działu obrzędów.

Opublikowała około 50 prac, m.in. Siwaki z Białej Podlaskiej, Brańskie dywany dwuosnowowe, Na pastwisku. Ze studiów nad kształtowaniem się osobowości młodzieży wiejskiej, Herody. Publikowała w czasopiśmie „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”.

Została pochowana w grobowcu wraz ze swoim mężem, Romanem Reinfussem, na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[1].

Jest jedną z bohaterek wystawy „Etnografki, antropolożki, profesorki” w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie (2022–2023)^[2]. Jej teksty opublikowano w książce Żywe ogniwa. Wybór tekstów polskich etnografek (1888–1939)^[3]. Wydawcą jest Państwowy Instytut Wydawniczy i Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów.

• Ewa Fryś-Pietraszkowa, Zofia Cieśla-Reinfussowa, [w:] Rocznik Muzeum Etnograficznego w Krakowie, tom XII, Kraków 1995.