Zimowe Grand Prix Szwecji, oryg. Sveriges Vinter Grand Prix – zimowy wyścig samochodowy, który odbywał się nieregularnie w latach 1931–1947 w miejscowości Borlänge.

W 1906 roku Królewski Automobilklub Szwecji (KAK) zorganizował pierwszy zimowy wyścig samochodowy pomiędzy Sztokholmem a Göteborgiem. Zawody te odbywały się w latach 1906–1914, 1920 i 1925–1930. W 1931 roku KAK zdecydował się na zorganizowanie Zimowego Grand Prix Szwecji – pierwszego zimowego Grand Prix w historii – i kierował się takim wyborem lokalizacji, przy której kluczowym czynnikiem byłaby niezawodność samochodów. Zdecydowano, że wyścig odbędzie się w okolicy jeziora Rämen w środkowej Szwecji. Cały tor liczył ponad 46 kilometrów i przebiegał przez lasy, a dwukilometrowa sekcja odbywała się bezpośrednio na odśnieżonym, zamarzniętym jeziorze. Drogi leśne były wąskie i kręte, ponadto ich cechą charakterystyczną były nagłe zmiany wysokości, co stanowiło dodatkowe wyzwanie dla kierowców. Boksy i trybuny zostały zbudowane niedaleko torów kolejowych, dzięki czemu widzowie mogli przybyć pociągiem. Fakt, iż ze względu na długość toru kibice widzieli samochody co 35 minut, znacznie utrudniał śledzenie zawodów^[1].

Pierwszy wyścig miał miejsce 22 lutego 1931 roku, a wśród startujących był Rudolf Caracciola. Wyścig liczył osiem okrążeń, a jego dystans wynosił 384,1 km^[1]. Caracciola odpadł na czwartym okrążeniu, a pierwsze dwa miejsca zajęli Finowie: Karl Ebb (Auburn) przed Johanem Ramsayem (Chrysler)^[2]. Drugi wyścig, w sezonie 1932, oglądało 60 tysięcy widzów^[1], a wygrał go lokalny kierowca, Olle Bennström jadący Fordem^[3]. W 1933 roku pewne zwycięstwo wśród 31 startujących odniósł kierowca Alfy Romeo, Per-Viktor Widengren^[4].

Po śmierci mechanika Erika Lafrenza podczas Letniego Grand Prix Szwecji 1933^[5] Zimowe Grand Prix Szwecji zawieszono na dwa lata. W 1936 roku wyścig został ponownie rozegrany na lekko zmodyfikowanym torze, a 29 zgłoszonych było podzielonych na klasę samochodów Grand Prix i standardowych^[1]. Na pierwszym okrążeniu wyścigu doszło do kolizji, ale nikt nie odniósł poważnych obrażeń. Zwycięstwo odniósł Eugen Bjørnstad w Alfie Romeo. Wyścig ze względu na niewielkie zainteresowanie (30 tysięcy osób) okazał się jednak ekonomiczną porażką i nie odbywał się do 1947 roku^[6].

W 1947 rozegrano ostatnie Zimowe Grand Prix Szwecji. Miało ono miejsce na wojskowym lotnisku Rommehed. Trasa liczyła 20 okrążeń po 5,176 km. Wyścig odbywający się w temperaturze -29 °C oglądało prawie 50 tysięcy ludzi. W zawodach wystartowało czterech kierowców, ponieważ statek przewożący samochody większości kierowców kontynentalnych utknął w lodzie w drodze na zawody. Tę edycję wyścigu wygrał Reg Parnell w ERA^[7].

Rok	Tor	Zwycięzca	Samochód
1931	Rämen	Karl Ebb	Auburn Special
1932	Rämen	Olle Bennström	Ford Special
1933	Rämen	Per-Viktor Widengren	Alfa Romeo Monza
1936	Rämen	Eugen Bjørnstad	Alfa Romeo Monza
1947	Rommehed	Reg Parnell	ERA A-Type