Po tych sukcesach piosenka szybko zdobyła wielką popularność na terenie całego ZSRR a także w innych krajach.
Piosenka była chętnie śpiewania przez radzieckich pionierów na obozach pionierskich i w szkołach a także wykonywana przez oktiabriata (radzieckich zuchów) w szkołach. Śpiewały ją też przedszkolaki.
W Związku Radzieckim piosenka ta była uważana za jeden z symbolipokoju. Nadal jest jedną z nielicznych pieśni, które są w dalszym ciągu popularne w Rosji po upadku ZSRR i rozwiązaniu radzieckich organizacji pionierskich.
Historia powstania utworu
Popularny radziecki poeta i tekściarz Lew Oszanin napisał słowa tej piosenki po przypadkowym ujrzeniu plakatu autorstwa Nikołaja Czaruchina (1934–2008) Zawsze niech będzie słońce... (ros. Пусть всегда будет солнце!.., 1961)[1]. Inspiracją tego plakatu był czterowiersz autorstwa 4-letniego chłopca, Kosti Barannikowa, powstały po tym, jak mu wyjaśniono, co oznacza słowo zawsze:
Пусть всегда будет солнце,
Пусть всегда будет небо,
Пусть всегда будет мама,
Пусть всегда буду я.
co na język polski można przetłumaczyć jako:
Zawsze niech będzie słońce,
Zawsze niech będzie niebo,
Zawsze niech będzie mama,
Zawsze niech będę ja.
Czterowiersz ten opublikowany został już w roku 1928 w czasopiśmie Język ojczysty i literatura w szkole zawodowej (ros. Родной язык и литература в трудовой школе) w artykule psycholog dziecięcej K. Spaskiej. Następnie wiersz ten pojawił się w książce Kornieja CzukowskiegoOd dwóch do pięciu (ros. От двух до пяти) i tam właśnie przykuł uwagę artysty.
Odniesienia w polityce
Prezydent Stanów ZjednoczonychRonald Reagan w swojej noworocznej mowie inaugurującej rok 1986, skierowanej do obywateli USA i ZSRR, zrobił aluzję do słów tej piosenki, mówiąc[2]:
Wypatrujmy z niecierpliwością przyszłości z czistoje niebo [z niebem jak len] dla całej ludzkości. Dziękuję, spasibo. (ang. Let us look forward to a future of chistoye nyebo [blue skies] for all mankind. Thank you, spasibo.)
