Reprezentacja Zairu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 liczyła ośmioro zawodników (7 mężczyzn i 1 kobietę), którzy startowali w 2 dyscyplinach. Zawodnicy z tego kraju nie zdobyli żadnego medalu[1]. Chorążym reprezentacji Zairu była lekkoatletkaChristine Bakombo[2]. Najmłodszym reprezentantem Zairu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 był 21-letni bokserLutuma Diabateza, a najstarszym przedstawicielem tego kraju był 28-letni lekkoatleta Masini Situ–Kumbanga[1]. Wszyscy zawodnicy reprezentowali swój kraj na igrzyskach po raz pierwszy[1].
Był to drugi start tej reprezentacji na igrzyskach olimpijskich[2]. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli reprezentanci Zairu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984, była 9. pozycja, jaką Kitenge Kitengewa zajął w rywalizacji pięściarzy w wadze półśredniej.
Zair (obecnie Demokratyczna Republika Konga) ma niewielkie tradycje sportowe. Świadczy o tym fakt, że do igrzysk w Los Angeles, reprezentanci tego kraju nie zdobywali medali na najważniejszych imprezach międzynarodowych. Największym sukcesem tego kraju było zdobycie brązowego medalu podczas Igrzysk Afrykańskich 1965, które były rozgrywane w stolicy Konga, Brazzaville[4][a].
Zair na letnich igrzyskach olimpijskich zadebiutował w 1968 roku (wówczas jako Demokratyczna Republika Konga). Jej reprezentanci do czasu startu w igrzyskach w Los Angeles nie zdobyli żadnego medalu olimpijskiego[2].
Zair w boksie reprezentowało sześciu zawodników. Każdy z nich wystartował w jednej konkurencji. Dwóch zawodników rozpoczęło rywalizacje 31 lipca, zaś pozostali startowali 29 lipca oraz 1, 2 i 3 sierpnia.
Jako pierwszy podczas igrzysk w Los Angeles wystartował Muenge Kafuanka, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkopółśredniej. W pierwszej rundzie trafił na Jorge Maysoneta z Portoryko. Kafuanka przegrał przez RSC[b] w drugiej rundzie (w 2 minucie), i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 33. miejsce[5]. W tej konkurencji najlepszy był Jerry Page ze Stanów Zjednoczonych[6].
31 lipca kolejni bokserzy z tego kraju stoczyli swoje pojedynki. Jednym z nich był Lutuma Diabateza, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze muszej. W pierwszej rundzie jego przeciwnikiem był José Rodríguez z Portoryko, z którym Diabateza przegrał jednogłośnie (0:5) i zajął 17. miejsce[7]. Najlepszym bokserem w wadze muszej został Steve McCrory ze Stanów Zjednoczonych[8].
Kolejnym reprezentantem Zairu na tych igrzyskach, był Fubulume Inyama, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkośredniej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego przeciwnikiem był reprezentant Tonga, Elone Lutui, z którym przegrał 1:4. Podobnie jak Diabateza, uplasował się na 17. miejscu[9]. W tej konkurencji najlepszy był Frank Tate ze Stanów Zjednoczonych[10].
1 sierpnia wystartował kolejny bokser – Kitenge Kitengewa, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze półśredniej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej trafił na boksera sotyjskiego, którym był Lefa Tsapi. Kitengewa wygrał przez RSC[b] w pierwszej rundzie (w 2 minucie i 10 sekundzie). Kolejnym rywalem był Dwight Frazer z Jamajki. Tym razem Kitengewa przegrał 2:3, i odpadł z rywalizacji[11]. W tej konkurencji najlepszy był Mark Breland ze Stanów Zjednoczonych[12].
Następnym bokserem z Zairu był Tshoza Mukuta, który startował w wadze koguciej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego przeciwnikiem był Pedro Décima z Argentyny, z którym Mukuta przegrał jednogłośnie (0:5) i zajął 17. miejsce[13]. Najlepszym bokserem w wadze koguciej został Maurizio Stecca z Włoch[14].
Ostatnim reprezentantem Zairu w boksie, był André Kimbu Mboma, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkiej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego przeciwnikiem był reprezentant Gujany, Gordon Carew, z którym przegrał 0:5, i uplasował się na 17. miejscu[15]. W tej konkurencji najlepszy był Pernell Whitaker ze Stanów Zjednoczonych[16].
Zair w lekkoatletyce reprezentowało dwoje zawodników (jedna zawodniczka wystartowała w jednej konkurencji natomiast jeden wystąpił w dwóch konkurencjach).
Jako pierwsza podczas igrzysk w Los Angeles wystartowała Christine Bakombo, która wzięła udział w rywalizacji biegaczek na 800 metrów. Startowała z siódmego toru w pierwszym biegu eliminacyjnym. Z wynikiem 2:18,79 zajęła ostatnie, 8. miejsce w swoim biegu, a w końcowej klasyfikacji pierwszej rundy zajęła ostatnie, 25. miejsce (odpadła z rywalizacji o medale). W tej konkurencji zwyciężyła Doina Melinte z Rumunii[17].
Drugim, i zarazem ostatnim reprezentantem Zairu, był Masini Situ–Kumbanga, który wziął udział w dwóch konkurencjach – w biegu na 5000 metrów oraz w biegu maratońskim. W tej pierwszej Situ-Kumbanga startował w czwartym biegu eliminacyjnym. Uzyskawszy czas 15:02,52, zajął przedostatnie, 12. miejsce, co nie dało mu awansu do biegów półfinałowych (w łącznej klasyfikacji pierwszej rundy zajął 47. miejsce na 56 startujących)[18]. Zwycięzcą tej konkurencji został Saïd Aouita z Maroka[19].
12 sierpnia, Situ–Kumbanga wziął udział w maratonie, jednakże nie dobiegł do mety. Zwyciężył Carlos Lopes z Portugalii[20].
↑Imię i nazwisko zawodnika, który zdobył brązowy medal dla Zairu (wówczas DR Konga) jest nieznane.
↑ abcdRSC – (z ang. Referee Stopped Contest) – zakończenie pojedynku przez sędziego, z powodu niezdolności do dalszej walki jednego z zawodników. Przyczyną takiego stanu rzeczy może być np. kontuzja jednego z zawodników.
