Pod koniec XIX w. w powiecie mazowieckim, gmina Stelmachowo, parafia Tykocin. Dobra Złotorya o powierzchni 1195 morgów w roku 1886 składały się z folwarków Złotorya i Awuls. Wieś Złotorya osad 54, morgów 1305[7].
W Narwi i Supraśli odławiano duże ilości raków. Wybudowanie pobliskiej Kolei Warszawsko-Petersburskiej i możliwość transportu raków do Warszawy spowodowało takie ich wyniszczenie, że dziś stary, duży rak należy w Złotoryi do osobliwości[8].
Parafia pw. św. Józefa, wydzielona z parafii Tykocin erygowana w 1919 przez biskupa Antoniego Karasia. Kościół drewniany pw. św. Józefa zbudowany w latach 1919–1920 staraniem księdza Walerego J. Nowosadko.
Plebania murowana wybudowana w latach 1919–1920[9].
Zabytki
drewniany kościół parafialny pod wezwaniem św. Józefa, 1920, nr rej.: 578 z 27.12.1984[10].
pomnik ku czci żołnierzy poległych w wojnie polsko-bolszewickiej [Złotoria-Piaski]
Organizacje pożytku publicznego
Ochotnicza Straż Pożarna w Złotorii. Istnieje od roku 1928[11]. W zasobach jednostki znajduje się strażnica z garażem i salą. OSP posiada samochód Star 244 – GMB 2,5/8 i m.in. zestaw ratownictwa drogowego i medycznego PSP R1. Jednostka od sierpnia 2010 r. wpisana jest do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego [nr 309B44].
↑Stanisław Feliksiak, Polska Akademia Nauk. Instytut Historii Nauki: Słownik biologów polskich. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1987, s. 226. ISBN 83-01-00656-0