W roku 1953 rozpoczęła studia na Wydziale Sinologicznym Uniwersytetu Wuhan. W 1954 przyjechała do Polski, aby studiować polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu studiów w 1960 wróciła do Chin. W latach 1960–1964 pracowała w Chińskim Radiu Międzynarodowym jako redaktorka i dziennikarka sekcji sowiecko-wschodnioeuropejskiej. Od 1964 roku pracowała na Wydziale Języków Wschodnioeuropejskich (dzisiejszy Wydział Języków Europejskich) Pekińskiego Instytutu Języków Obcych (dzisiejszy Pekiński Uniwersytet Języków Obcych).
Yi Lijun była członkinią Chińskiego Stowarzyszenia Pisarzy, członkinią Chińskiego Stowarzyszenia Tłumaczy, stałą członkinią zarządu Pekińskiego Stowarzyszenia Tłumaczy, była również długoletnią naczelną redaktorką czasopisma „Wschodnia Europa”, kierownikiem Katedry Języka Polskiego PIJO. W 1995 została nagrodzona tytułem Wspaniałego Nauczyciela Pekinu. W 2004 Chińskie Stowarzyszenie Tłumaczy uznało ją za jedną z 47 najwybitniejszych tłumaczy.
Jest autorką Literatury polskiej i Zarysu powojennej literatury polskiej, a także wielu artykułów dotyczących polskich pisarzy. Zredagowała ponad 300 haseł o polskich pisarzach i literaturze polskiej w chińskiej encyklopedii. Pisała o Gombrowiczu, Szymborskiej, Żeromskim, Mickiewiczu i wielu innych polskich pisarzach w chińskim Wielkim słowniku literatów obcych. Najwyżej ceni poezję Adama Mickiewicza i prozę Henryka Sienkiewicza[7].