Historycznie miejscowość leży na tzw. polskich Morawach, czyli na obszarze dawnej diecezji ołomunieckiej. Wieś Wysoka jest bardzo starą wsią z bogatą historią. W materiałach pisanych po raz pierwszy nazywano ją w roku 1267 – Wiztogh; w roku 1377 – Wissock; a w roku 1451 – Wisoka. W 1480 wzmiankowano pierwszego właściciela Jana Havranowskiego[5]. Po wojnach śląskich znalazła się w granicach Prus i powiatu głubczyckiego. Jeszcze do 1780 pozostała częścią parafii Neplachovice, które pozostały w Monarchii Habsburgów, a następnie do parafii w Branicach. Własny kościół wybudowano w 1896 i w 1922 powstała samodzielna parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa. Pierwotnie miejscowość była zamieszkała przez tzw. Morawców, z czasem coraz większa część mieszkańców była niemieckojęzyczna. W 1910 już tylko 9% mieszkańców posługiwało się czeskimigwarami laskimi[3]. W granicach Polski od końca II wojny światowej.
