PROFILPELAJAR.COM

Wydział Informatyki, Elektroniki i Telekomunikacji
Faculty of Computer Science, Electronics and Telecommunications
	Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie
Data założenia	1 września 2012
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Adres	Al. A. Mickiewicza 30; 30-059 Kraków; Pawilon D-6
Dziekan	prof. dr hab. inż. Sławomir Gruszczyński
	Położenie na mapie Krakowa WIEiT AGH
	Położenie na mapie Polski WIEiT AGH
	Położenie na mapie województwa małopolskiego WIEiT AGH
	50°04′01,4819″N 19°54′54,3514″E/50,067078 19,915098
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Wydział Informatyki, Elektroniki i Telekomunikacji (WIEiT) – jeden z 17 wydziałów Akademii Górniczo-Hutniczej im. St. Staszica w Krakowie, powstały w wyniku podziału Wydziału Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki w 2012 roku.

Władze^[1]

Dziekan: prof. dr hab. inż. Sławomir Gruszczyński
Prodziekan ds. Nauki: dr hab. inż. Robert Wójcik, prof. AGH
Prodziekan ds. Ogólnych: prof. dr hab. inż. Artur Rydosz
Prodziekan ds. Kształcenia dla kierunków: Teleinformatyka, Cyberbezpieczeństwo: dr inż. Michał Wągrowski
Prodziekan ds. Kształcenia dla kierunków: Elektronika, Elektronika i Telekomunikacja, Electronics and Telecommunications: dr inż. Jacek Kołodziej
Kolegium Wydziału

Struktura organizacyjna

W skład Wydziału Informatyki, Elektroniki i Telekomunikacji wchodzą 2 instytuty:

Instytut Elektroniki

Władze

Dyrektor Instytutu: prof. dr hab. inż. Krzysztof Wincza

Historia

Historia Instytutu Elektroniki AGH, sięga roku 1964, kiedy w ramach Instytutu Automatyki powołano Zakład Elektroniki pod kierownictwem dr. Zbigniewa Tadusa. 1 listopada 1973 roku Zakład wydzielił się jako nowy Instytut Elektroniki na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej. Na początku Instytutem nadal kierował Zbigniew Tadus. Później Dyrektorem Instytutu został docent Zbigniew Wąsowicz (z rodziny rotmistrza Zbigniewa Dunin-Wąsowicza), a zastępcą, doktorant prof. Tadeusza Zagajewskiego, docent Leszek Turek. Rozważano wówczas również przeniesienie się prof. Tadeusza Zagajewskiego do Krakowa w celu objęcia dyrekcji instytutu. Drugim zastępcą (ds. technicznych) był Kazimierz Durak. W 1975 roku zmieniono nazwę wydziału na Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki. We wczesnych latach 80., po śmierci profesora Wąsowicza, instytutowi groziła likwidacja^{[potrzebny przypis]}. Wówczas do kadry profesorskiej dołączył Kazimierz Korbel, który był wicedyrektorem Instytutu ds. nauki. Kolejnym dyrektorem Instytutu był profesor Stanisław Nowak.

Instytut Elektroniki został przekształcony od dnia 1 stycznia 1993 roku w Katedrę Elektroniki. Jej kierownikiem był dalej profesor Nowak, aż do roku 2002. W roku 1998 Katedra znalazła się na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki. Kolejnymi kierownikami byli prof. Lidia J. Maksymowicz (2002-2008), prof. Stanisław Kuta (2008-2012), a od 2012 Sławomir Gruszczyński. Od 3 września 2012 roku Katedra Elektroniki, wraz z Katedrą Informatyki i Katedrą Telekomunikacji, po podziale Wydziału EAIiE, tworzy nowy Wydział Informatyki, Elektroniki i Telekomunikacji. Od około 1998 roku wprowadzono stanowisko zastępcy kierownika katedry, którym do 2008 roku był nim Stanisław Kuta, a od 2008 – prof. Tomasz Stobiecki.

We władzach wydziałów działali pracownicy Instytutu, m.in.:

Leszek Turek – prodziekan,
prof. Lidia Maksymowicz – prodziekan w latach 1991-1996, a następnie dziekan (1996-2002),
prof. Andrzej Kos – prodziekan ds. nauki,
prof. Tadeusz Pisarkiewicz – prodziekan ds. studenckich, potem – druga kadencja ds. nauki,
Witold Machowski – prodziekan ds. studenckich i współpracy z zagranicą w latach 1999-2005,
Tadeusz Pisarkiewicz – dziekan,
Katarzyna Zakrzewska – prodziekan ds. nauki^[2].

Instytut obecnie

Zatrudnia 22 samodzielnych pracowników naukowych. Prowadzi badania w dziedzinie elektroniki, a także, fizyki, telekomunikacji i informatyki, specjalizując się w następujących tematach:

mikrosystemy detekcyjne i struktury optoelektroniczne
magnetyczne układy wielowarstwowe i elektronika spinowa
cienkie warstwy półprzewodnikowe na bazie tlenków i azotków metali
mikroelektronika, układy i systemy elektroniczne
systemy mikroelektroniczne i nanoelektroniczne
przetwarzanie sygnałów i języka naturalnego
rekonfigurowalne systemy obliczeniowe
optoelektronika, technika światłowodowa
fotowoltaika i optoelektronika cienkowarstwowa
technika mikrofalowa i elektronika wielkiej częstotliwości
systemy wbudowane i widzenie komputerowe^[3]

W ramach badań prowadzonych w zespole profesora Mariusza Ziółki, powstały m.in. system rozpoznawania mowy SARMATA^[4] oraz systemy identyfikacji mówcy Surikate i weryfikacji mówcy VoicePass^[5]. W tym samym zespole powstał także silnik audio do gier komputerowych^[6].

W Instytucie trwają również prace nad diabetomatem – przyrządem, który na podstawie zawartości wydychanego powietrza określi, czy osoba ma cukrzycę^[7]. Opracowano także, opatentowany w USA, wielorezonansowy zasilacz z integralnym ogranicznikiem dobroci^[8].

Instytut współpracuje z CERN-em^[9] oraz wieloma^[10] przedsiębiorstwami z branży IT, m.in.: Orange Polska, Delphi, Teyon, Pirios, Stanusch Technologies, VoiceFinder, Ksi.pl, Unicosoftware, VoiceLab. 9 pracowników Katedry było przeszkolonych na Stanford University w ramach ministerialnego programu TOP 500 Innovators: Sławomir Gruszczyński, Piotr Dziurdzia, Krzysztof Wincza, Artur Rydosz, Bartosz Ziółko, Jakub Gałka, Konrad Kowalczyk, Mariusz Mąsior, Łukasz Bogdan^[11]^[12]^[13].