PROFILPELAJAR.COM

Wybory parlamentarne w Estonii w 2011 roku (est. 2011. aasta Riigikogu valimised) odbyły się 6 marca. Ich celem było wyłonienie 101 posłów do Riigikogu XII kadencji^[1].

Wybory parlamentarne w Estonii od 1995 roku odbywają się co cztery lata, każdorazowo na początku marca. Wiosną 2011 roku swą czteroletnią kadencję zakończył wybrany 4 marca 2007 roku Riigikogu XI kadencji. W związku z tym 6 marca 2011 roku odbyły się wybory do parlamentu XII kadencji. Zgodnie z obowiązującą ustawą i kalendarzem wyborczym, od 24 lutego do 6 marca można było głosować przez internet (tzw. e-voting)^[2], możliwe było również głosowanie pocztą, w miejscu zamieszkania (w mieszkaniu), a także przez telefon komórkowy^[3]. W dniu wyborów lokale były otwarte od 9 rano do 8 wieczorem^[4]. Czynne prawo wyborcze posiadają obywatele Estonii, którzy ukończyli 18 lat, a bierne, którzy ukończyli 21 lat – z wyjątkiem pracowników sił zbrojnych^[5].

W wyborach zgłoszono 789 kandydatów, co oznacza 7,81 kandydata na jedno miejsce mandatowe. O miejsca w Riigikogu ubiegają się przedstawiciele 9 partii politycznych i 32 kandydatów niezależnych^[6].

W wyborach wzięły udział następujące ugrupowania:

Estońska Partia Reform (est. Eesti Reformierakond)
Estońska Partia Centrum (est. Eesti Keskerkond)
Związek Ojczyźniany i Republikański (est. Isamaa ja Respublica Liit)
Partia Socjaldemokratyczna (est. Sotsiaaldemokraatlik Erakond)
Estoński Związek Ludowy (est. Eestimaa Rahvaliit)
Estońska Partia Zielonych (est. Erakond Eestimaa Rohelised)
Rosyjska Partia w Estonii (est. Vene Erakond Eestis)
Estońscy Chrześcijańscy Demokraci (est. Erakond Eesti Kristlikud Demokraadid)^[7].
Estońska Partia Niepodległościowa (est. Eesti Iseseisvuspartei)

Według sondaży największe szanse na wygraną miała Partia Reform. O kolejne miejsca walczyły Estońska Partia Centrum, Związek Ojczyźniany i Republikański oraz Partia Socjaldemokratyczna^[8]^[9].

Wybory były obserwowane przez ponad stu międzynarodowych obserwatorów, głównie z Białorusi (28), a także m.in. z Mołdawii, Łotwy, Tajwanu, Polski i Norwegii^[10]. Misję obserwatorów z Polski zorganizowało Europejskie Centrum Analiz Geopolitycznych^[11].

W głosowaniu przedterminowym do 2 marca wzięło udział 249,8 tys. uprawnionych (27,4%), z tego 109 tys. głosowało metodą tradycyjną, 140,8 tys. – elektroniczną (w 106 krajach). 96% głosów elektronicznych oddano w Estonii, pozostałe m.in. w Finlandii (1,5 tys.), Wielkiej Brytanii (474) i Szwecji (438)^[12].

Wyniki wyborów

Zgodnie z prognozami przedwyborczymi wybory wygrała Partia Reform premiera Ansipa, uzyskując 164,3 tys. głosów (28,56%). Na kolejnych miejscach znalazły się: Partia Centrum – 134,1 tys. i 23,32%, Związek Ojczyźniany i Republikański – 118,0 tys. i 20,52% oraz Partia Socjaldemokratyczna – 98,3 tys. i 17,09%. Dwa ugrupowania obecne wcześniej w Riigikogu nie uzyskały przedstawicielstwa: Estońska Partia Zielonych z 21,8 tys. głosami i 3,80% oraz Związek Ludowy z 12,2 tys. i 2,12%. Progu wyborczego nie przekroczyły również trzy pozostałe partie: Partia Rosyjska w Estonii, Estońscy Chrześcijańscy Demokraci i Estońska Partia Niepodległości^[13]. Partia Reform będzie mieć w Riigikogu XII kadencji 33 posłów, koalicyjny IRL – 23, Partia Centrum – 26, socjaldemokraci – 19. Najlepszy wynik personalny w wyborach uzyskał Edgar Savisaar – 23,0 tys., następnie Andrus Ansip – 19,0 tys., Urmas Paet – 10,8 tys. i Mart Laar – 9,5 tys.^[14]. Wybory zapewniły stabilną większość koalicji partii tworzących gabinet Andrusa Ansipa, które odnowiły koalicję w ramach nowego rządu dotychczasowego premiera.