PROFILPELAJAR.COM

Kalle Laanet
Data i miejsce urodzenia	25 września 1965 ; Orissaare
Zawód, zajęcie	polityk, policjant
Stanowisko	minister spraw wewnętrznych (2005–2007), minister obrony (2021–2022), minister sprawiedliwości (2023–2024)
Partia	Estońska Partia Centrum, Estońska Partia Reform
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kalle Laanet (ur. 25 września 1965 w Orissaare) – estoński polityk i policjant, poseł do Riigikogu, w latach 2005–2007 minister spraw wewnętrznych, od 2021 do 2022 minister obrony, w latach 2023–2024 minister sprawiedliwości.

Życiorys

W 1988 ukończył szkołę milicyjną w Tallinnie, a w 2001 studia prawnicze na prywatnym uniwersytecie Concordia Rahvusvaheline Ülikool Eestis.

Od końca lat 80. związany z milicją Estońskiej SRR, a następnie z estońską policją, pracował w wydziałach śledczych, stopniowo awansując. Od 1995 zajmował stanowiska prefekta policji w prowincji Sarema (do 2002), Tallinnie (do 2004) i prowincji Lääne (do 2005).

W latach 2005–2007 był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Andrusa Ansipa z rekomendacji Estońskiej Partii Centrum. W wyborach w 2007 z listy tego ugrupowania uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Państwowego XI kadencji. W tym samym roku został prezesem departamentu europejskiego FBI National Academy. W wyborach w 2011 wybrany do parlamentu krajowego na XII kadencję^[1]. W marcu 2012 opuścił frakcję Partii Centrum^[2].

Dołączył do Estońskiej Partii Reform. Z jej ramienia w 2015, 2019 i 2023 utrzymywał mandat poselski na kolejne kadencje^[3]^[4]^[5]. W styczniu 2021 objął stanowisko ministra obrony w powołanym wówczas gabinecie Kai Kallas^[6]. Urząd ten sprawował do lipca 2022. Powrócił do władzy wykonawczej w kwietniu 2023 – w trzecim rządzie liderki swojej partii został wówczas ministrem sprawiedliwości^[7]. W marcu 2024 złożył rezygnację z tej funkcji^[8], kończąc urzędowanie na początku następnego miesiąca.

Odznaczenia

W 2005 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej^[9].

Przypisy

↑ Vaata, kes pääsesid parlamenti Avalda arvamust. ep.ee, 7 marca 2011. [dostęp 2015-03-02]. (est.).
↑ Центристская фракция в парламенте по численности теперь лишь третья. delfi.ee, 9 kwietnia 2012. [dostęp 2015-03-02]. (ros.).
↑ Riigikogu liikmed hetkeseisuga. rk2015.vvk.ee, 2 marca 2015. [dostęp 2015-03-02]. (est.).
↑ Elected members of the Riigikogu. rk2019.valimised.ee, 4 marca 2019. [dostęp 2019-03-04]. (ang.).
↑ Elected members of the Riigikogu. rk2023.valimised.ee, 6 marca 2023. [dostęp 2023-03-06]. (ang.).
↑ Gallery: Kaja Kallas’ government takes oath of office. err.ee, 26 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-26]. (ang.).
↑ The 53rd Government of the Republic of Estonia took office. valitsus.ee, 17 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-17]. (ang.).
↑ Kalle Laanet resigns as justice minister. err.ee, 16 marca 2024. [dostęp 2024-04-28]. (ang.).
↑ M.P. z 2005 r. nr 73, poz. 984

Bibliografia

Profil na stronie Riigikogu. [dostęp 2015-03-02]. (est.).

[1] Vaata, kes pääsesid parlamenti Avalda arvamust. ep.ee, 7 marca 2011. [dostęp 2015-03-02]. (est.).

[2] Центристская фракция в парламенте по численности теперь лишь третья. delfi.ee, 9 kwietnia 2012. [dostęp 2015-03-02]. (ros.).

[3] Riigikogu liikmed hetkeseisuga. rk2015.vvk.ee, 2 marca 2015. [dostęp 2015-03-02]. (est.).

[4] Elected members of the Riigikogu. rk2019.valimised.ee, 4 marca 2019. [dostęp 2019-03-04]. (ang.).

[5] Elected members of the Riigikogu. rk2023.valimised.ee, 6 marca 2023. [dostęp 2023-03-06]. (ang.).

[6] Gallery: Kaja Kallas’ government takes oath of office. err.ee, 26 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-26]. (ang.).

[7] The 53rd Government of the Republic of Estonia took office. valitsus.ee, 17 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-17]. (ang.).

[8] Kalle Laanet resigns as justice minister. err.ee, 16 marca 2024. [dostęp 2024-04-28]. (ang.).

[9] M.P. z 2005 r. nr 73, poz. 984

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]