Sezon 1997 był czterdziestym pierwszym sezonem Wyścigowych Samochodowych Mistrzostw Polski[1].
Sezon liczył osiem eliminacji, rozgrywanych na torach w Poznaniu (trzy razy), Modlinie (dwa razy), Kamieniu Śląskim (dwa razy) i Kielcach[2].
Punktacja
Punkty przyznawano według klucza 20-15-12-10-8-6-4-3-2-1. Do końcowej klasyfikacji kierowcom odejmowano jeden najgorszy wynik. Jeżeli zawodnicy uzyskali identyczną liczbę punktów, to wyżej klasyfikowany był kierowca z większą liczbą zwycięstw, jeśli to nie dawało rozstrzygnięcia – decydowała liczba drugich miejsc itd. Aby przyznać tytuł mistrza, konieczne było sklasyfikowanie pięciu zawodników w klasyfikacji końcowej. Do wyłonienia wicemistrza potrzeba było dziesięciu kierowców, a do drugiego wicemistrza – dwunastu[2].
Kategorie
Samochody były podzielone na następujące grupy według regulaminu FIA:
- Grupa E – samochody formuł wyścigowych;
- Grupa H – samochody niehomologowane;
- Grupa A – samochody turystyczne, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała 2500 egzemplarzy. Dozwolony był duży zakres przeróbek pod kątem poprawy osiągów.
Samochody były dodatkowo podzielone na następujące klasy:
- Klasa E-2000 – gr. E, poj. do 2000 cm³;
- Klasa E-1600 – gr. E, poj. do 1600 cm³;
- Klasa E-1300 – gr. E, poj. do 1300 cm³;
- Klasa H pow. 1600 – gr. H, poj. pow. 1600 cm³;
- Klasa H-1600 – gr. H, poj. do 1600 cm³;
- Klasa A-1000 – gr. A, poj. do 1000 cm³.
Zwycięzcy
Mistrzowie
Zobacz też
Przypisy