Wspólnota Pacyfiku (ang. Pacific Community, fr. Communauté du Pacifique[2]), do 1998 Komisja Południowego Pacyfiku (ang. South Pacific Commission, fr. Commission du Pacifique Sud[2]) – organizacja międzynarodowa, utworzona na podstawie porozumienia podpisanego 6 lutego 1947 w Canberze przez Australię, Francję, Holandię, Nową Zelandię, Stany Zjednoczone i Wielką Brytanię (Holandia opuściła organizację w 1962, Wielka Brytania w latach 1996–1998 i ponownie w 2005[3][1]) w celu doradzania rządom tych państw w sprawach dotyczących zarządzanych przez nie terytoriów na południowym Pacyfiku[1][4]. Wobec uzyskania przez większość z tych terytoriów niepodległości, organizacja zajęła się wsparciem w rozwiązywaniu ich problemów ekonomicznych i społecznych[4]. Jest to najstarsza regionalna organizacja w regionie Pacyfiku[4]. Siedziba organizacji mieści się w Numei (Nowa Kaledonia)[1]. Wspólnota Pacyfiku jest obserwatorem w Zgromadzeniu Ogólnym Organizacji Narodów Zjednoczonych[5].
Członkowie
Do Wspólnoty Pacyfiku należy 26 krajów[6]:
Władze
Źródło:[7]
Sekretarze generalni:
Dyrektorzy generalni:
Zobacz też
Forum Wysp Pacyfiku
Przypisy
