Woman in Black – drugi album studyjny polskiej piosenkarki Sashy Strunin. Wydawnictwo ukazało się 14 października 2016 nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia.
Album spotkał się z pozytywnym odbiorem ze strony krytyków muzycznych.
Realizacja
Prace nad albumem rozpoczęły się w 2015[8]. Strunin do współpracy zaprosiła amerykańskiego trębacza jazzowego Gary’ego Guthmana, który jest autorem wszystkich kompozycji na płycie[9]. W ramach przygotowań do nagrania albumu szkoliła się w śpiewie jazzowym poprzez wykonywanie standardów tego gatunku, m.in. „Misty” w wykonaniu Sary Vaughan[10][11]. W jej opinii „śpiewanie swingu to zupełnie inne frazowanie, oddech, podejście do harmonii i rytmu. Szczerze mogę powiedzieć, że w dwa lata przećwiczyłam to, czego uczą się studenci na wydziale jazzu Katowickiej Akademii Muzycznej”[12]. Zawartą na albumie muzykę określiła mianem „jazz noir” – jazz inspirowany filmami kryminalnymi z lat 40. i 50. XX wieku (kino noir)[13]. Warstwa tekstowa wydawnictwa została oparta na jej osobistych przeżyciach, takich jak dojrzewanie, poszukiwanie własnej drogi życiowej czy miłość: „Prototypem albumu była moja książka, którą sama zrobiłam, która składa się z moich zdjęć, wspomnień, różnych intymnych historii, zapisków emocjonalnych. Tę książkę dałam Gary’emu i tak powstało 11 historii. Każda piosenka na tej płycie to jest jedno z moich opowiadań”[13].
14 lutego 2017 w Studio Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego Strunin zagrała koncert promocyjny płyty[14]. Podczas koncertu towarzyszył jej oryginalny skład zespołu, który brał udział w nagraniu Woman in Black[15].
Single
Premiera pierwszego singla promującego album, tytułowego „Woman in Black”, odbyła się 30 września 2016[1]. W grudniu 2017 ukazała się polskojęzyczna wersja znajdującego się na płycie utworu „Don’t Tell Me No” zatytułowana „Nie mów mi nie” z tekstem przetłumaczonym przez Domana Nowakowskiego[16].
Odbiór
Krytyczny
Janusz Szrom w recenzji dla „Gazety Polskiej” napisał: „to dobry jazzowy oraz komercyjny, w najlepszym tego słowa znaczeniu, obraz muzyczny o wysokich walorach artystycznych”. Ponadto pochwalił występ wokalny Strunin, przekaz treści, feeling oraz ekspresję[17].
Lista utworów
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[18].
Nr | Tytuł utworu | Słowa | Muzyka | Długość |
---|
1. | „Woman in Black” | Gary Guthman | Guthman | 4:52 |
2. | „Don’t Tell Me No!” | Guthman | Guthman | 3:52 |
3. | „Take Me Away” | Guthman | Guthman | 5:18 |
4. | „Forbidden Love” | Guthman | Guthman | 4:32 |
5. | „A Fine Tango” | Guthman | Guthman | 5:19 |
6. | „Don’t Hold Back” | Guthman | Guthman | 8:41 |
7. | „That’s Just How It Goes” | Guthman | Guthman | 5:42 |
8. | „Too Young to Know” | Guthman | Guthman | 5:37 |
9. | „The Name of My Game” | Guthman | Guthman | 4:56 |
10. | „Dangerous Blues” | Guthman | Guthman | 7:33 |
11. | „You and I Are One” | Guthman | Guthman | 6:04 |
| 1:02:26 |
Twórcy
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1].
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ a b c Premiera radiowa singla „Woman In black”. Wywrota.pl, 2016-09-22. [dostęp 2016-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-17)].
- ↑ Woman in Black. Polskie Radio. [dostęp 2016-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-17)].
- ↑ Janusz Szrom: Woman In Black. „Jazz Forum”. [dostęp 2017-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-15)].
- ↑ Janusz Szrom: Świetny jazz i komercja. „Gazeta Polska”, 2017-04-28. [dostęp 2017-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-15)].
- ↑ Sasha – Woman In Black (2016 Polskie Radio). Agencja Metal Mundus, 2016-11-15. [dostęp 2016-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-16)].
- ↑ Wojciech Sobczak-Wojeński. Sasha – Woman in Black. „JazzPRESS”. Nr 11/2016, s. 46, grudzień 2016. Fundacja Popularyzacji Muzyki Jazzowej EuroJAZZ. ISSN 2084-3143.
- ↑ Woman in Black – Single by Sasha. iTunes Store. [dostęp 2016-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-15)]. (ang.).
- ↑ Biografia. Oficjalna strona Sashy Strunin. [dostęp 2016-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-08)].
- ↑ Drogi słuchaczu. Oficjalna strona Sashy Strunin. [dostęp 2016-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-08)].
- ↑ Kasia Nowakowska: Sasha Strunin wraca na scenę. „Miałam wrażenie, że oszukuję publiczność”. Gazeta.pl. [dostęp 2017-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-17)].
- ↑ Sasha Strunin: babcia zaraziła mnie miłością do Ameryki lat 30.. Polskie Radio, 2016-10-23. [dostęp 2017-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-19)].
- ↑ Paweł Gzyl: Sasha Strunin: Musiałam dorosnąć do śpiewania jazzu. „Dziennik Polski”, 2017-08-17. [dostęp 2017-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-03)].
- ↑ a b Powrót Sashy Strunin po latach nieobecności: Okres poszukiwań. Interia.pl, 2016-10-27. [dostęp 2017-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-17)].
- ↑ „Woman In Black” na Walentynki. „Jazz Forum”. [dostęp 2017-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-12)].
- ↑ Walentynkowy koncert Sashy Strunin w Polskim Radiu: „To opowieść o kobiecie dojrzałej”. Polskie Radio, 2017-02-12. [dostęp 2017-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-12)].
- ↑ Sasha Strunin i „Nie mów mi nie!”. Interia.pl, 2017-12-20. [dostęp 2017-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-20)].
- ↑ Janusz Szrom: Świetny jazz i komercja. „Gazeta Polska”, 2017-04-26. [dostęp 2017-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-15)].
- ↑ Credits / Woman in Black / Sasha Strunin. Tidal. [dostęp 2024-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-12-01)]. (ang.).
Albumy studyjne |
|
---|
Minialbumy |
|
---|
Single |
|
---|
Powiązane |
|
---|