Wojownik krótkoczuby

Wojownik krótkoczuby
Nisaetus lanceolatus[1]
(Temminck & Schlegel, 1844)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Plemię

Accipitrini

Rodzaj

Nisaetus

Gatunek

wojownik krótkoczuby

Synonimy
  • Spizaëtos lanceolatus Temminck & Schlegel, 1844[2]
  • Spizaetus lanceolatus Temminck & Schlegel, 1844[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojownik krótkoczuby[4] (Nisaetus lanceolatus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Jest endemiczny dla indonezyjskiej wyspy Celebes i mniejszych wysp okolicznych: Buton, Muna, Banggai czy Sula.

Systematyka
Gatunki wojowników z Azji były tradycyjnie umieszczane w rodzaju Spizaetus, ale w 2005 roku na podstawie badań molekularnych uznano, że reprezentują one inną linię rozwojową niż wojowniki z Nowego Świata i powinny zostać przeniesione do osobnego rodzaju. Dla nazwania tego rodzaju użyto dostępnej nazwy Nisaetus[5]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][6].
Morfologia
Grzbiet ma barwę czarno-brązową, ogon szaro-brązową z trzema lub czterema prostopadłymi, białymi pasami. Klatka piersiowa jest blado-ruda, brzuch, uda, nogi i szyja – białe z czarnymi elementami. Młode mają ciemnobrązowy grzbiet i szaro-brązowy ogon z 5–6 białymi, prostopadłymi pasami. Ich głowa jest biała, a wzdłuż szyi i klatki piersiowej biegną brązowe pasy. Osobniki tego gatunku osiągają długość 55–64 cm, a rozpiętość ich skrzydeł wynosi 110–135 cm.
Ekologia i zachowanie
Żyją w górskich i nizinnych lasach, na wysokościach od 0 do 2000 m n.p.m., choć rzadko są spotykane powyżej 1500 m n.p.m. Żywią się gadami, niewielkimi ssakami oraz mniejszymi ptakami. Prawdopodobnie polują wypatrując ofiary z gałęzi, a po jej dostrzeżeniu nurkując w jej kierunku.
Okres godowy trwa prawdopodobnie od maja do sierpnia. Jak dotąd opisano tylko jedno gniazdo wojowników krótkoczubych, znajdowało się ono w epifitach na konarze wielkiego drzewa, na wysokości około 20 m nad ziemią[5].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje wojownika krótkoczubego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 2000 roku; wcześniej, od 1988 roku miał on status „bliski zagrożenia” (NT – near threatened). Liczebność populacji, według szacunków, zawiera się w przedziale 670–6700 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3].

Przypisy

  1. ↑ a b Nisaetus lanceolatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b Sulawesi Hawk-eagle (Spizaetus lanceolatus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
  3. ↑ a b Nisaetus lanceolatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-18].
  5. ↑ a b Species account: Sulawesi Hawk-eagle Nisaetus lanceolatus. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund. [dostęp 2020-11-18]. (ang.).
  6. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-18]. (ang.).

Bibliografia

  • Wojownik krótkoczuby. [w:] The Eagle Directory [on-line]. [dostęp 2014-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-18)]. (ang.).
  • James Ferguson-Lees, David A. Christie: Raptors of the World. Christopher Helm, 2001. ISBN 0-7136-8026-1.

Linki zewnętrzne