Wielkopole (Kielce)

Dzielnice i osiedla Kielc, Wielkopole znajduje się na mapie na prawo od nr 26

Wielkopole (częściowo również KSM) – część[1][2][3][4] Kielc sąsiadująca z Centrum i położona na wschód od niego. Obszar ograniczały w latach 70. XX wieku w przybliżeniu następujące ulice[1]:

  • od północy – ul. Leszczyńska,
  • od wschodu – ulice Dobrzyńska, Głogowa, Cedzyńska[5]
  • od zachodu – ulice Winnicka, Żeromskiego, Zakopiańska,
  • od południa – ul. Wojska Polskiego na odcinku pomiędzy ul. Nową (Wielkopole) a ul. Dymińską (Barwinek), dalej ul. Tarnowska na odcinku od Wojska Polskiego do Prostej, następnie ul. Prosta na odcinku od Tarnowskiej do Cedzyńskiej[5].

Potoczna nazwa większej części tego obszaru to KSM[3], ponieważ znajdujące się tu 3 osiedla (Sandomierskie, Zagórska Południe, Zagórska Północ) są administrowane przez Kielecką Spółdzielnię Mieszkaniową. Natomiast osiedle 192 domków jednorodzinnych położone na wschód od ul. Szczecińskiej zostało wybudowane (do 1974 roku) przez spółdzielnię mieszkaniową Pionier[6].

Nazwa Wielkopole pojawia się po raz pierwszy w 1645 roku, w Inwentarzu Klucza Kieleckiego[1]. W przeszłości był to rozległy obszar pól[1]. Cały obszar Wielkopola należy do Kielc od 1887 roku[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e Dzikowski W., Kopertowska D., Toponimia Kielc: nazwy części miasta i obiektów fizjograficznych oraz nazwy ulic i placów, wyd. PWN, Warszawa-Kraków, 1976
  2. Urzędowe nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych, z. 23, wyd. Urzędu Rady Ministrów, Warszawa 1966, str. 97 (podano za: Toponimia Kielc...)
  3. a b Większość planów Kielc z lat 2000-2009 podaje nazwę Wielkopole, często równocześnie z nazwą KSM lub Kielecka Spółdzielnia Mieszkaniowa
  4. Kielce nie posiadają jednolitego, usankcjonowanego ustawą podziału administracyjnego, stąd nazwanie Wielkopola osiedlem lub dzielnicą może prowadzić do błędu
  5. a b ówczesna granica miasta przebiegała w przybliżeniu wzdłuż obecnej ul. Cedzyńskiej
  6. Spółdzielnia | Historia | Spółdzielnia Budowlano-Mieszkaniowa Pionier. [dostęp 2010-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-28)].