Przechodzi tędy ulica Zagnańska prowadząca do Zagnańska. Na Piaskach znajduje się największy, częściowo sztucznie wykopany Zalew Kielecki, oddany do użytku w 1957[4]. Jest to dzielnica przemysłowa – znajduje się tu chłodnia przetwarzająca owoce, zakłady Chemar, duży sklep meblowy i budowlany oraz cmentarz i areszt śledczy. Przez Piaski przebiega linia kolejowa prowadząca z Krakowa do Warszawy oraz w pobliżu dwujezdniowa droga krajowa nr 74Sulejów-Zosin (ul. Łódzka[5]). W pobliżu ulicy Łódzkiej zlokalizowana jest stacja kolejowa Kielce Piaski. Główne ulice[6]: Zagnańska[7], Witosa (niewielki odcinek ulicy). Pozostałe ulice[6]: Peryferyjna[7], Magazynowa, Piwowarska, Węgle, Piaski Małe[7], Piaski Nad Rzeką[7], a według niektórych źródeł[7] również ul. Topolowa i fragment ul. Jesionowej stanowiący dawniej ulicę Łączną.
Piaski są obsługiwane przez następujące linie komunikacji miejskiej[8]: 4, 23, 33, 36, 103, 104, 112.
Historia Piasków jest w pewien sposób związana z hutą miedzi i ołowiu w Niewachlowie, która w końcu XVIII wieku przeżywała drugą młodość. W 1782 r. Komisja Kruszcowa w Warszawie zachęciła króla Stanisława Augusta do wzięcia Miedzianej Góry w 40-letnią dzierżawę. Sprowadzono fachowców z zagranicy, kupiono maszyny. Kielce wróciły do gry jako siedziba przemysłu górniczo-hutniczego, a nieodległy folwark na Piaskach stał się dostarczycielem siły roboczej – powstało osiedle wyrobnicze[12].
Piaski zostały przyłączone do miasta w 1930 r. ale już w 1864 r. ich ówczesny właściciel Gołębiowski stwierdzał, że "mimo oddalenia od miasta posiadłość jego – podobnie jak i osada wiejska Głęboczka, a także Krzetle i Sieje, 'których nazwy od dawnych właścicieli pochodzące' oznaczają grunty przynależne do przedmieścia Piaski – powinna należeć do Kielc."[13] Władysław Gołębiowski był rotmistrzem. Mieszkał w domu o numerze policyjnym 414 "przy drodze do lasu"[14].
Kolejnym właścicielem Folwarku Piaski został Henryk Salomon Nowak – przedsiębiorca z Łodzi, który dorobił się majątku na dostawach dla kolei. Do Kielc przybył w 1868 i zakupił pod miastem folwark Głęboczka oraz znaczny pas ziemi na zachód od rzeki Dąbrówki (zwanej obecnie Silnicą). Tereny te stały się wkrótce, bo już w 1885 r., najbliższym sąsiedztwem linii kolejowej przebiegającej przez Kielce. Na sąsiadującej z Piaskami Głęboczce Nowak wybudował w latach 1890-1891 dwa tartaki i składy drewna.[15]. Z kolei w majątku Piaski spędzała lato żona z małymi synami.
Nowak był jednym z najbogatszych kielczan na początku XX w. Jego majątek oceniano na ponad 5 ton dukatowego złota. Przed 1914 rokiem Nowak był właścicielem (...) czterdziestu kilku nieruchomości w Kielcach. Wśród nich były dwie ziemskie posiadłości: dwustumorgowe Piaski i pięćsetmorgowy Czarnów. [16]. Ogromny majątek i jeszcze większa oszczędność Nowaka stały się przyczyną jego śmierci. Kiedy w 1915 r. Kielce przechodziły z rąk do rąk zajmowane kolejno przez legionistów Piłsudskiego, Austriaków, Niemców i Rosjan, ci ostatni chcieli wyłudzić łapówki od najbogatszych mieszkańców. Pod (absurdalnym) zarzutem sprzyjania Piłsudskiemu aresztowany został między innymi Nowak. Mógł się wykupić za 5 tysięcy rubli, co przy jego majątku obliczanym na 5 milionów rubli nie było największym problemem. Bardzo oszczędny Nowak odmówił jednak zapłaty tej kwoty i zaproponował 500 rubli. To było za mało, wobec czego został wywieziony w głąb Rosji, gdzie wkrótce zmarł na tyfus. Odrobinę więcej szczęścia miał aresztowany z Nowakiem jego brat Jakub, który co prawda wrócił z wywózki w 1917 r. ale mocno schorowany zmarł w 1918 r.[17].
Majątek odziedziczyła żona Maria oraz synowie Jerzy i Stefan. Stefan zginął w getcie warszawskim. Jerzy przeżył wojnę. Jako znany kierowca wyścigowy, w chwili wybuchu wojny startował w rajdzie we Francji. Wstąpił do wojska, walczył u generała Maczka[18]. Jeszcze w 2000 r. mieszkał w Warszawie[17].
W okresie od 13 grudnia 1981 do 31 grudnia 1982 w tutejszym areszcie śledczym funkcjonował ośrodek internowania, w którym umieszczano osoby z terenu regionu świętokrzyskiego oraz województwa radomskiego. Łącznie w różnych okresach w ośrodku przebywało 895 osób, a największa liczba internowanych przebywała w nim w grudniu 1981 (303-368 osób). W ośrodku miało miejsce kilka akcji protestacyjnych i głodówek, wydawano w nim niezależne pisma (m.in. „Krata”), znaczki i koperty poczty obozowej i inne materiały poligraficzne.[19]
↑Kielce nie posiadają jednolitego, usankcjonowanego ustawą podziału administracyjnego, stąd nazwanie Piasków osiedlem lub dzielnicą może prowadzić do błędu
↑ abcdeKielce: plan miasta 1:20 000, wyd.Beata Piętka, Katowice, 2009
↑ abcdeDzikowski W., Kopertowska D., Toponimia Kielc: nazwy części miasta i obiektów fizjograficznych oraz nazwy ulic i placów, wyd. PWN, Warszawa-Kraków, 1976
