Whidbey (ang. Whidbey Island) – wyspa w Stanach Zjednoczonych, w północno-zachodniej części stanu Waszyngton, w hrabstwie Island[1]. Wyspa położona jest na morzu Salish, otoczona przez zatokę Puget Sound (na południu i wschodzie) oraz Cieśninę Juana de Fuca (na zachodzie)[2][3].
Wyspa o urozmaiconej linii brzegowej i podłużnym kształcie[3], rozciąga się południkowo na długości około 60 km[2]. Jest to największa pod względem powierzchni wyspa stanu Waszyngton, a czwarta w kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych, licząca 438 km²[4].
Wyspa zamieszkana jest przez 62 845 osób (2010). Główne miasta na wyspie to Oak Harbor, Coupeville i Langley[2]. Na wyspie znajduje się baza lotnictwa morskiego Naval Air Station Whidbey Island[5]. Gospodarka wyspy opiera się w dużej mierze na turystyce i rolnictwie[4].
Most Deception Pass Bridge, otwarty w 1935 roku, łączy północny kraniec Whidbey z sąsiednią wyspą Fidalgo, która z kolei ma połączenie drogowe ze stałym lądem. Dostęp na wyspę umożliwiają także połączenia promowe Coupeville – Port Townsend oraz Clinton – Mukilteo[5].
Nazwa wyspy upamiętnia Josepha Whidbeya, uczestnika wyprawy pod przewodnictwem George’a Vancouvera, który badał te okolice w 1792 roku[2].
Przypisy
.jpg)
