Warszawskie Przedmieście – dzielnica we wschodniej części Elbląga. Rozciąga się od ulicy Sadowej do granic miasta z Gronowem Górnym. W jej skład wchodzi wybudowane od połowy lat 80' Osiedle Za Politechniką, bloki zbudowane w latach 30' XX wieku oraz domki jednorodzinne. Dzielnica ograniczone od północy ulicą Bema od południa torami kolejowymi. W miejscu dawnych magazynów zakładów przemysłu meblarskiego powstało wiele firm produkcyjnych oraz sala bankietowa. Powstało Centrum Sportowo Biznesowe w sąsiedztwie PWSZ, wiadukt nad torami kolejowymi prowadzący do dzielnicy Nowe Pole. Dzielnica cechuje się olbrzymią powierzchnią terenów zadrzewionych, ogrodów działkowych oraz łąk, na dzień dzisiejszy trwa łatanie pustych miejsc domkami jednorodzinnymi w okolicy ulicy Okólnik. Powstaje również osiedle Sadowa na terenie dawnego gospodarstwa ogrodniczego. Bloki z okresu przedwojennego sukcesywnie podłącza się do sieci ogrzewania miejskiego. W miejscu dzisiejszej hali sportowej stała kawiarnia Dettmanns Kaffeehäuschen, której właścicielem był Johanness Dettmann. Kolejny zabytek powstały na początku XIX wieku to dwór majątku Spittelhof, zburzony w 1945 roku. NIedawno wyburzono ostatnie ceglane zabudowania zapewne należące do dworu. Majątek mieścił się naprzeciwko lecznicy dla zwierząt za rondem Bitwy pod Grunwaldem.
W dzielnicy znajdują się m.in.
Wieś Warszawskie okręgu szpitalnego Elbląga w XVII i XVIII wieku[1].
Przypisy
- ↑ Andrzej Piątkowski, Posiadłości ziemskie miasta Elbląga w XVII-XVIII wieku, 1972, s. 146.
| Dzielnice i osiedla północne |
|
|---|
| Dzielnice i osiedla południowe |
|
|---|
| Części miasta według TERYT |
|
|---|
