Wanda Wertenstein (ur. 16 października 1917 w Warszawie, zm. 16 września 2003 tamże) – polska krytyczka filmowa, scenarzystka, reżyserka, córka fizyka Ludwika Werteinsteina i jego żony Matyldy^[1], matka socjologa Jerzego Wertensteina-Żuławskiego.

Studiowała chemię na Politechnice Warszawskiej oraz ekonomię w Szkole Nauk Politycznych. Na podstawie jej losów z czasów II wojny światowej Jerzy Andrzejewski napisał opowiadanie Wielki Tydzień (zekranizowane przez Andrzeja Wajdę w 1995 roku pod tym samym tytułem – Wielki Tydzień). Po wojnie współpracowała m.in. z PWSF w Łodzi, pracowała w warszawskiej WFD, współredagowała miesięcznik Kino. Z angielskiego i włoskiego przetłumaczyła kilka podstawowych prac teoretycznych o sztuce i technice filmowej. Była członkinią polskiego PEN Clubu.

Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 51-6-10/11)^[2].

• 1953 – Konkurs imienia Wieniawskiego – scenariusz
• 1957 – Piękno na co dzień – komentarz
• 1958 – Opowieść o Ołtarzu Mariackim – realizacja, komentarz, montaż
• 1958 – Wieczna Ewa – współpraca scenariuszowa
• 1959 – Wizyta przyjaźni i braterstwa – reżyseria, montaż
• 1961 – Coś tam budują – reżyseria
• 1961 – Daleko od stolicy – reżyseria
• 1961 – Wariant – scenariusz
• 1963 – Dziesięciu z Pawiaka – reżyseria
• 1964 – Chwila wspomnień – reżyseria
• 1965 – Beautiful Poland – realizacja
• 1965 – Polska nieznana – reżyseria
• 1966 – Na stadionie – reżyseria
• 1967 – Pomnik – scenariusz
• 1967 – Warszawa – lato – reżyseria, scenariusz

• Wanda Wertenstein w bazie filmpolski.pl

• Wanda Wertenstein w bazie Filmweb