Waldemar Mieczysław Jan Wawrzyniak (ur. 7 sierpnia 1937 w Kamionkach^[4], zm. 28 stycznia 2023 we Wrocławiu^[5]) – polski architekt, dr hab. inż^[1][2][3].

Jego rodzicami byli Mieczysław i Elżbieta^[5]. Był absolwentem Politechniki Wrocławskiej^[1][2], 26 lutego 1976 uzyskał doktorat za pracę pt. Próba opracowania optymalnego programu użytkowego oraz układu funkcjonalnego obiektów sprzedaży samoobsługowej o preselekcyjnej w ośrodku miejskim, 7 lipca 1999 otrzymał stopień doktora habilitowanego za pracę pt. Sacrum w architekturze^[3].

Został zatrudniony na stanowisku profesora w Instytucie Architektury Krajobrazu na Wydziale Matematycznym i Przyrodniczym Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II, oraz w Zakładzie Architektury Użyteczności Publicznej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej^[3].

Był kierownikiem Zakładu Architektury Użyteczności Publicznej Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej^[3]. Awansował na stanowisko profesora uczelni w Katedrze Architektury i Urbanistyki na Wydziale Architektury i Wzornictwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu^[3].

Był członkiem Rady Dolnośląskiej Okręgowej Izby Architektów RP IV i V kadencji^[6].

• obserwatorium meteorologiczne na Śnieżce (1959–1964) – współautor Witold Lipiński^[4];
• kościół Ducha Świętego we Wrocławiu (1973–1984) – współautorzy: Tadeusz Zipser, Jerzy Wojnarowicz^[4];
• Zjednoczony Kościół Ewangeliczny we Wrocławiu – współautor Barbara Wawrzyniak; współpraca Ryszard Kożuch^[4];
• amfiteatr w Lądku Zdroju^[4].