Waldemar Müller
Niemieccy nadburmistrzowie Poznania: Waldemar Müller na dole po lewej stronie
|
Pełne imię i nazwisko
|
Georg Waldemar Müller
|
Data i miejsce urodzenia
|
28 czerwca 1851 Leszno
|
Data i miejsce śmierci
|
30 grudnia 1924 Berlin
|
Nadburmistrz Poznania
|
Okres
|
od 1886 do 1890
|
Poprzednik
|
Hermann Kohleis
|
Następca
|
Richard Witting
|
I burmistrz Poznania komisarycznie razem z II burmistrzem Albertem Kalkowskim
|
Okres
|
od 1885 do 1886
|
Landrat in Schroda
|
Okres
|
od 1877 do 1880
|
Landrat in Marienwerder
|
Okres
|
od 1880 do 1886
|
Waldemar Mueller, Georg Waldemar Müller (ur. 28 czerwca 1851 w Lesznie, zm. 30 grudnia 1926 w Berlinie) – niemiecki prawnik, polityk, w latach 1884–1891 poseł do Reichstagu, w latach 1886–1890 nadburmistrz Poznania.
Życiorys
Urodził się 28 czerwca 1851 roku w Lesznie w ewangelickiej[1] [2] rodzinie jako syn Carla Georga Muellera i Mety Pauliny de domo Sprenkmann[3] .
W 1868 roku rozpoczął studia prawnicze w Lipsku, które następnie kontynuował w Lozannie i Berlinie[4]. Po ich ukończeniu w sierpniu 1871 roku rozpoczął aplikację sędziowską, w czerwcu 1876 roku został asesorem sądowym, a wkrótce potem asesorem rządowym (niem. Regierungsassessor)[2]. We wrześniu 1877 został landratem średzkim, a w październiku 1880 roku landratem kwidzyńskim[2]. W latach 1881–1885 był jednocześnie deputowanym Landtagu Prowincji Prus Zachodnich[2]. W 1884 roku został wybrany w 1. okręgu wyborczym Marienwerder-Stuhm[5] rejencji kwidzyńskiej posłem do Reichstagu 6. kadencji z ramienia liberalno-konserwatywnej Niemieckiej Partii Rzeszy[2].
W 1885 roku wyniku wakatu na stanowisku nadburmistrza Poznania, związanym z niezaakceptowaniem przez władze państwowe wyboru na to stanowisko Jarosława Hersego, objął stanowisko I burmistrza[6] sprawującego rządowy zarząd komisaryczny wspólnie z II burmistrzem Albertem Cäsarem Kalkowskim. W styczniu następnego roku Rada Miasta Poznania wybrała go na nadburmistrza miasta[6]. W związku ze sprawowaniem urzędu stał się członkiem Izby Panów[6] – izby wyższej pruskiego Landtagu. W 1887 i 1890 uzyskał reelekcję w wyborach do Reichstagu[7][6]. W 1890 roku został również wybrany jednym z sekretarzy Reichstagu[8].
W związku z otrzymaniem w 1890 roku posady w zarządzie Reichsbanku zrezygnował ze stanowiska nadburmistrza Poznania i przeniósł się do Berlina. 4 lutego 1891 roku zrezygnował również z mandatu deputowanego w Reichstagu[9]. W 1896 roku zrezygnował ze stanowiska w Banku Rzeszy obejmując stanowisko członka zarządu Dresdner Banku, a w 1914 został przewodniczącym jego rady nadzorczej. Odpowiedzialny był za inwestycje Dresdner Banku w przedsiębiorstwa związane z przemysłem wydobywczym i hutniczym w Zagłębiu Ruhry oraz w elektryfikację Niemiec.
Zmarł 30 grudnia 1924 roku. Został pochowany na podberlińskim cmentarzu Südwestkirchhof w Stahnsdorf.
Przypisy
Bibliografia
Prezydenci Poznania (1780–1793) |
|
---|
Prezydenci Poznania (1793–1806) |
|
---|
Prezydenci Poznania (1806–1814) |
|
---|
Prezydenci Poznania (1815–1825) |
- Hasforth
- Czarnowski
- Brown
|
---|
Nadburmistrzowie i Burmistrzowie Poznania (1825–1919) |
|
---|
Prezydenci Poznania (1919–1939) |
|
---|
Komisarz i Nadburmistrz Poznania (1939–1945) |
|
---|
Prezydenci Poznania (1945–1950) |
|
---|
Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej (1950–1973) |
|
---|
Prezydenci Poznania (od 1973) |
|
---|