Od lat 90. XX wieku współpracował zawodowo z polskimi mediami. Początkowo, pod pseudonimem Waldemar Ogiński, był komentatorem w Tok FM. W latach 1999–2001, od poniedziałku do piątku, w godzinach 7:00–10:00, prowadził audycje radiowe z cyklu Rozmowy niekontrolowane[5]. Popularność radiowa pozwoliła mu zaistnieć w telewizji. Na antenie TV Puls przez krótki czas był gospodarzem programu publicystycznego Humory Waldemara Ogińskiego[6]. Z kolei pod pseudonimem Waldemar Jan Ogiński prowadził program publicystyczny Salon polityczny w Superstacji[7]. We wrześniu 2016, po pięciu miesiącach współprowadzenia programu TVP W tyle wizji, zrezygnował z udziału w nim[8]. Regularnie był gościem różnych programów telewizyjnych i radiowych jako ekspert od spraw międzynarodowych.
Był autorem książek przede wszystkim o tematyce dotyczącej Chin i Korei Północnej. W 2004 biografia polityczna Kim Dzong Ila jego autorstwa spotkała się z reakcją ze strony władz Korei Północnej – zabroniono mu dożywotnio wjazdu na terytorium tego kraju[9].
W latach 2013–2015 był doradcą ds. promocji i mediów w zarządzie SK Banku. W latach 1994–2009, równolegle z działalnością naukową, prowadził działalność biznesową: był prezesem lub wiceprezesem spółek zajmujących się ekologicznym wykorzystaniem odpadów, utylizacją i recyklingiem[10].
W 2015 za zasługi w działalności na rzecz rozwoju nauki został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[11].
Publikacje
Autor lub współautor następujących prac:
1982 Walka o koncepcję linii politycznej Komunistycznej Partii Chin w latach 1956–1960
1988 Eurokomunizm: Teoria i praktyka
1990 Stalin. Stalinizm. Stalinowcy
1989 Albania między Belgradem, Moskwą a Pekinem 1948–1978
1992 W kraju Orwella. O funkcjonowaniu północnokoreańskiego modelu państwa totalitarnego