Włodzimierz Czetwertyński-Światopełk

Włodzimierz Czetwertyński-Światopełk
Ilustracja
Włodzimierz Czetwertyński-Światopełk (przed 1906)
Herb
Pogoń Ruska herb Czetwertynskich-Światopełk
Data i miejsce urodzenia

26 września 1837
Woronczyn

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 1918
Warszawa

Ojciec

Kalikst Czetwertyński (1809–1888)

Matka

Maria Kropińskiej (1819–1839)

Żona

Maria Czetwertyńska-Światopełk z d. Uruska

Dzieci

Seweryn (1873–1945)

Grób Włodzimierza Czetwertyńskiego-Światopełka na cmentarzu Powązkowskim

Włodzimierz Ludwik Stanisław Czetwertyński-Światopełk (ur. 26 września 1837 w Woronczynie, zm. 20 sierpnia 1918 w Warszawie) – książę, radca Komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, spiskowiec, naczelnik cywilny powiatu łuckiego w powstaniu styczniowym[1], zesłaniec, obywatel ziemski guberni siedleckiej w 1909 roku[2].

Zarys biografii

Syn Kaliksta Czetwertyńskiego (1809–1888) i Marii Kropińskiej (1819–1839). Wnuk generała Ludwika Kropińskiego, prawnuk: Jana Tomasza Czetwertyńskiego-Światopełk, kasztelana czernihowskiego, Marcina Grocholskiego wojewody bracławskiego i Stanisława Kropińskiego, posła i konfederata barskiego.

Brał udział w powstaniu styczniowym na Wołyniu. Został aresztowany i zesłany na ciężkie roboty na Syberię. Po 4 latach powrócił z zesłania (1867). W 1906 roku został prezesem Komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego oraz Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Był współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego miasta Warszawy. Główny opiekun Tajnego Towarzystwa opieki nad Weteranami w Warszawie. Po swym teściu Sewerynie Macieju Uruskim (1817–1890), otrzymał cenny księgozbiór heraldyczny. Został pochowany na warszawskich Powązkach (pod murem ul. Powązkowskiej II-18/19)[3][4].

Podczas I wojny światowej członek Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny[5].

Jego żona Maria Czetwertyńska-Światopełk z domu Uruska, którą poślubił we Lwowie 10 lipca 1873, urodziła 6 dzieci, była właścicielką dóbr Rudzieniec, działaczką społeczną, katolicką, oświatową, wieloletnią przewodniczącą Katolickiego Związku Polek, zmarła w 1931[6]. Mieli trzech synów: Seweryna, Włodzimierza Szczęsnego i Ludwika oraz trzy córki: Zofię za Władysławem Leonem Zamoyskim, Marię za Adamem Tarnowskim i Wandę za Andrzejem Piusem Żółtowskim[7][8]. Najstarszy syn Seweryn (1873–1945) był prezesem Centralnego Towarzystwa Rolniczego w Warszawie.

Przypisy

  1. ↑ Organizacja władz powstańczych w roku 1863 [Spis obejmuje Komitet Centralny oraz naczelników wojennych i cywilnych powiatów z województw: mazowieckiego, podlaskiego, lubelskiego, sandomierskiego, krakowskiego, kaliskiego, płockiego, augustowskiego, wileńskiego, kowieńskiego, grodzieńskiego, mińskiego, mohylewskiego, witebskiego, kijowskiego, wołyńskiego, podolskiego oraz z Galicji, Wielkopolski i Prus Zachodnich. AGAD, nr zespołu 245, s. 17.
  2. ↑ Spis alfabetyczny obywateli ziemskich Królestwa Polskiego ze wskazaniem ostatniej stacji pocztowej, 1909, s. 18.
  3. ↑ Pogrzeb ś.p. ks. Włodzimierza Czetwertyńskiego Czas 1918 nr 372 z 26 sierpnia s. 2 [1]
  4. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ŚWIATOPOŁK CZETWERTYŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02].
  5. ↑ Jerzy Holzer, Jan Molenda, Polska w pierwszej wojnie światowej, Warszawa 1967, s. 355
  6. ↑ Nekrologi. „Kurier Warszawski”, s. 9, Nr 107 z 20 kwietnia 1931. 
  7. ↑ Nekrologia. Włodzimierz hr. Czetwertyński Czas 1918 nr 366 z 22 sierpnia s. 3 [2]
  8. ↑ Jolanta Adamska, Maria hr. Tarnowska (1880-1965), Tarnobrzeg: Muzeum Historyczne Miasta Tarnobrzega, 2021, s. 37-44, ISBN 978-83-88660-63-4.

Bibliografia