Seweryn Uruski

Seweryn Maciej Leon Uruski

Seweryn Uruski (około 1865 roku)
Sas herb Uruskich
hrabia
Rodzina	Uruscy herbu Sas
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1817 Biłka Szlachecka
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 1890 Piza
Ojciec	Kajetan Uruski
Matka	Julia Wanda Potocka
Żona	Hermancja Maria z Tyzenhauzów herbu Bawół
Dzieci	Mateusz (1843-1857), Maria Wanda zam. Czetwertyńska, Seweryna Maria zam. Sapieha
Multimedia w Wikimedia Commons

Seweryn Maciej Leon Uruski herbu Sas (ur. 1 czerwca 1817 w Biłce Szlacheckiej koło Lwowa – zm. 16 sierpnia 1890 w Pizie) – marszałek szlachty guberni warszawskiej, tajny radca i ochmistrz dworu cesarskiego, heraldyk, prezes Heroldii Królestwa Polskiego, autor 15-tomowego, nieukończonego Herbarza szlachty polskiej; hrabia od 1844.

Syn Kajetana i Wandy Julianny Uruskiej-Caboga zd. Potockiej^[1].

Ożeniony z Ermancją Hermancją Ermanią Tyzenhauz h. Bawół, z którą miał z nią 3 dzieci:

• Mateusz Rudolf Michał Uruski (ur. i zm. 1843),
• Maria Wanda Felicja Uruska (1853-1931)
• Seweryna Maria Uruska (1860-1931).

Najsłynniejsze jego dzieło to 15-tomowy Herbarz szlachty polskiej, przy czym tomy od I do XIV zostały opracowane przy współudziale Adama Amilkara Kosińskiego. Herbarz wydany został staraniem jego córek dopiero w latach 1904-1917. Zawiera nazwiska zaczynając się od liter A- do Rzy-.

Był właścicielem Pałacu Uruskich w Warszawie, miał też udział w nieudanej inicjatywie budowy targowiska Sewerynów na Dynasach.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (pod murem II-31)^[2].

• Rodzina. Herbarz szlachty polskiej Seweryna Uruskiego w zbiorach Wielkopolskiej Biblioteki Internetowej
• Publikacje Seweryna Uruskiego w bibliotece Polona