Urodził się 5 maja 1895 w Starym Dzikowie, w ówczesnym powiecie cieszanowskimKrólestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Oskara (1866–1950), urzędnika pocztowego, i Bronisławy z domu Wachal (1866–1943)[1][2]. Był młodszym bratem Edwarda (1894–1984), geologa.
W czasie wojny z bolszewikami, w stopniu ogniomistrza sztabowego, walczył w szeregach 1 pułku artylerii polowej Legionów. Rozkazem Dowództwa 2 Armii nr 1512/I z 1 września 1920 został odznaczony Orderem Virtuti Militari[1]. 28 lutego 1921 został „zatwierdzony z równoczesnym zaliczeniem do Rezerwy armii i powołaniem do czynnej służby, mianowany za dokonanie wybitnych czynów na polu walki z dniem 1 września 1920 podporucznikiem w artylerii”[3].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w służbie zawodowej, w macierzystym pułku[4][5][6]. Dowodził w nim 4 baterią. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 594. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był nadal 1 pułku artylerii polowej Legionów[7]. 12 kwietnia 1927 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 66. lokatą w korpusie oficerów artylerii[8]. Z dniem 1 sierpnia 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[9]. W październiku tego samego roku przeniesiony został do Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko referenta personalnego[10][11]. 2 listopada 1933 przeniesiony został do 6 pułku artylerii lekkiej w Krakowie[12]. 27 czerwca 1935 został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 44. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13].
W październiku 1947 powrócił do kraju przywożąc z sobą obraz Matki Boskiej wykonany sześć lat wcześniej w miejscowości Newport w pobliżu Dundee przez pchor. Edwarda Chylińskiego. Od 1950 obraz znajduje się w ołtarzu bocznej kaplicy kościoła Narodzenia NMP w Zielonkach. W 1995 jego syn Jerzy zrealizował film dokumentalny „Z Ziemi Szkockiej do Polski”, w którym przedstawił historię obrazu. Pracował w Krakowskich Zakładach Przemysłu Materiałów Budowlanych na stanowisku starszego inspektora technicznego[14].
Zmarł 18 maja 1952 w Krakowie[14]. Trzy dni później został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera PAS 79, rząd wsch.)[14][2].
Był żonaty z Kamilą z Kobaków (1901–1994), z którą miał syna Jerzego (1923–2003)[15] i córkę Zofię (1930–1977)[2].
.jpg){kind=small}
