W 1932 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu, w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 1 lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa oficerów kancelaryjnych[4]. W marcu 1934 został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w Szkole Podchorążych Piechoty[5]. Z dniem 15 września tego roku został przeniesiony do 62 pułku piechoty w Bydgoszczy. W marcu 1939 dowodził w tym pułku 6. kompanią[6].
W 1943 wydał rozkaz likwidowania „band komunistyczno-żydowskich”, co stało się później przyczyną oskarżeń o antysemityzm[7]. Rozkazem Nr 256 z dnia 20 kwietnia 1944 ppłk „Mścisław”, dowódca Okręgu „Sarna” (Okręgu Białostockiego AK), nadał oddziałom partyzanckim i oddziałom Kedywu Okręgu AK Białystok nazwy pułków Wojska Polskiego. I tak np. augustowski obwód nr 7 „Olcha” inspektoratu suwalskiego miał odtworzyć 1 pułk Ułanów Krechowieckich. Jego tymczasowa nazwa na czas formowania brzmiała „Oddział partyzancki 1 pułku ułanów”.
Liniarski, który był przeciwny planowanej akcji „Burza”, w rozkazach kierowanych do komendantów inspektoratów i obwodów, akcentował wolę bicia Niemców, przygotowanie samoobrony, a w przypadku opanowania terenu przez komunistów i wrogiego nastawienia do ludności polskiej – przejście do dalszej konspiracji[8].
Około 10 lipca 1944 „Mścisław” wydał rozkaz o rozpoczęciu akcji „Burza” na obszarze inspektoratu łomżyńskiego.
20 września 1944 ppłk. Władysławowi Liniarskiemu podporządkował się rtm. Zygmunt Szendzielarz z resztkami 5 Wileńskiej Brygady AK. „Mścisław” nakazał „Łupaszce” trwać w Puszczy Białowieskiej i organizować kadrowy oddział z rozbitków z wileńskich i nowogródzkich oddziałów AK. Na początku listopada 1944 do oddziału dołączył m.in. oficer BiP Okręgu Wileńskiego AK ppor. Lech Beynar ps. Nowina, późniejszy znany historyk i publicysta, piszący pod pseudonimem literackim „Paweł Jasienica”. W dniu 10 listopada Zygmunt Szendzielarz został awansowany przez ppłk Liniarskiego do stopnia majora. Na przełomie stycznia i lutego 1945 ppłk Liniarski mianował „Łupaszkę” komendantem partyzantki Okręgu Białostockiego AKO, a 5 Wileńska Brygada stała się dyspozycyjnym oddziałem Komendy AKO.
Działalność powojenna
W maju 1945 „Mścisław” podporządkował się Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj, która to zmusiła go do ograniczenia pracy organizacyjnej oraz akcji zbrojnych. Za pośrednictwem wojewody białostockiego Stefana Dybowskiego podjął próbę ujawnienia struktur Okręgu. Został aresztowany 31 lipca 1945 w Brwinowie pod Warszawą. 20 maja 1946 został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na karę śmierci zamienioną potem na 10 lat więzienia.
Akt oskarżenia skierowany przeciwko płk. Władysławowi Liniarskiemu
Struktury Białostockiego Okręgu AKO weszły w skład Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Wielu jego żołnierzy kontynuowało działalność podejmując się akcji propagandowych i rozrzucając ulotki.
W marcu 1951, podczas procesu przeciwko gen. Augustowi Emilowi Fieldorfowi, wyniszczony chorobami i przesłuchaniami, został wniesiony do sali rozpraw na noszach i złożył zeznania obciążające swojego dawnego przełożonego z Kedywu.
W 1953 roku zwolniono go z więzienia w ciężkim stanie zdrowia. 16 sierpnia i 20 sierpnia 1957 roku Władysław Liniarski odwołał przed Stanisławem Krygielem, wiceprokuratorem Prokuratury Generalnej PRL, swoje zeznania wymuszone na nim podczas śledztwa przeciwko gen. Augustowi Emilowi Fieldorfowi. W 1957 roku otrzymał zasiłek i pomoc w opiece medycznej[9].
↑Dz.U. MON 2017 ↓, poz. 45 Decyzja Nr 49/MON z dnia 1 marca 2017 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji, przyjęcia wyróżniającej nazwy i nadania imienia patrona 1. Brygadzie Obrony Terytorialnej.
