Pierwsze wzmianki o Włócznie pochodzą z 1561. Według relacji dawnych mieszkańców wsi, nazwa miejscowości miała pochodzić od zajęć jakie wykonywali jej mieszkańcy – uprawiali len i konopie, czesali, przędli i sprzedawali włóczkę na targach w Prudniku oraz w Szybowicach[6].
Wieś była własnością zakonną do 1810, kiedy to doszło do sekularyzacji majątków klasztornych na terytorium ówczesnego Królestwa Pruskiego[6]. Dwa lata później, w 1812, król Fryderyk Wilhelm III Pruski przekazał Włóczno marszałkowi Gebhardowi Leberechtowi von Blücher. W listopadzie tego samego roku, Blücher wydzierżawił Trzebinę, Miłowice, Wierzbiec i Włóczno Jerzemu Hübnerowi. Swoje posiadłości, wraz z Włócznem, sprzedał w 1817 Franzowi Hübnerowi[10]. Wieś posiadała swoją własną pieczęć, która przedstawiała lemiesz pługa w słup, a po jego obu stronach ostrza kosy w skos[11][12][13].
Włóczno należało do obszaru parafialnego kościoła ewangelickiego w Szybowicach[14], i pozostało w nim po podziale parafii w 1902[15]. Od 1896 miejscowi katolicy należeli do parafii św. Anny w Niemysłowicach[16]. Na przełomie XIX i XX wieku we Włócznie wybudowana została szkoła, do której uczęszczało 24 dzieci[17]. Przy szkole była utworzona drużyna piłki palantowej[6]. Wieś liczyła około trzydziestu gospodarstw. Najbogatszym gospodarzem we Włócznie był Florian Hoheisel. Około 1890 nabył znaczną ilość ziemi i stał się majętnym człowiekiem. Należała do niego nosząca jego nazwisko karczma „Hoheisel” (dom nr 213), w której odbywały się wiejskie zabawy, wesela i zebrania mieszkańców Włóczna, a także był w niej sklep mięsny. W 1899 Florian Hoheisel wraz ze swoją małżonką Marią (z domu Michalke) ufundował we Włócznie kaplicę[6].
1 kwietnia 1939 Włóczno zostało włączone do Szybowic[19]. W czasie II wojny światowej, Włóczno zostało zajęte w nocy z 18 na 19 marca 1945 przez czołgi 93 Samodzielnej Brygady Pancernej Armii Czerwonej. Mieszkańcy Włóczna uciekli w momencie, w którym wyraźnie słyszalne stały się odgłosy wybuchów i wystrzałów od strony Niemysłowic i Rudziczki. Żołnierze Volkssturmu zniszczyli Panzerfaustem jeden radziecki czołg we Włócznie[22]. 20 marca niemieckie oddziały przeprowadziły trzy nieudane kontrataki na Włóczno[23]. W miejscowości zostały skoncentrowane oddziały 245 Dywizji Strzeleckiej pod dowództwem Władimira Rodionowa[24][25], a następnie przeniesiono do niej dowództwo 92 Dywizji[26]. Na cmentarzu żołnierzy Armii Czerwonej w Kędzierzynie-Koźlu odnotowano informację o trzech żołnierzach poległych we Włócznie[27].
Od marca do maja 1945 powiat prudnicki znajdował się pod kontrolą radzieckiej komendantury wojskowej. 11 maja 1945 polska administracja przejęła władzę cywilną w powiecie prudnickim[28]. Wówczas we Włócznie została osiedlona część polskich repatriantów z Kresów Wschodnich. Niemieckojęzyczna ludność została wysiedlona na zachód. 1 czerwca 1948 ustalono polską nazwę miejscowości – Włóczno[29].
W zarządzie Wydziału Drogownictwa Starostwa Powiatowego w Prudniku znajduje się droga powiatowa nr 1612O relacji Niemysłowice – Włóczno – Szybowice[36].
Włóczno posiada połączenia autobusowe z Piorunkowicami, Prudnikiem. W miejscowości znajdują się dwa przystanki autobusowe – „Włóczno I”, „Włóczno II”[37].
Religia
We Włócznie znajduje się kaplica wzniesiona w 1899 przez rodzinę Hoheisel ze względu na znaczną odległość do kościoła parafialnego w Niemysłowicach. Podczas II wojny światowej uszkodzony został dach kaplicy. Została przekazana parafii Michała Archanioła w Szybowicach. W 1982 nastąpił generalny remont i renowacja kaplicy. Znajduje się w niej obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Ponadto, we wsi zachowały się liczne kapliczki i krzyże zbudowane przez katolików[6].
↑Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 czerwca 1948 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1948 r. nr 59, poz. 363).
↑Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
Ryszard Kasza: Ulicami Prudnika z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat Prudnicki, 2020. ISBN 978-83-954314-5-6.