Volkswagen Typ 4

Volkswagen Typ 4
Ilustracja
Volkswagen 411
Inne nazwy

Volkswagen 411
Volkswagen 412

Producent

Volkswagen

Zaprezentowany

październik 1968
Paris Motor Show[1]

Okres produkcji

1968 – 1974

Miejsce produkcji

 RFN, Wolfsburg

Następca

Volkswagen Passat B1

Dane techniczne
Segment

D

Typy nadwozia

2 i 4-drzwiowy fastback
3-drzwiowe kombi

Silniki

B4 1,7 l
B4 1,8 l

Skrzynia biegów

4-biegowa manualna
3-biegowa automatyczna

Napęd

tylny

Długość

4521 mm

Szerokość

1638 mm

Wysokość

1486 mm

Rozstaw osi

2489 mm

Masa własna

1030 kg

Zbiornik paliwa

50 l

Dane dodatkowe
Pokrewne

Volkswagen Typ 3

Multimedia w Wikimedia Commons

Volkswagen Typ 4 – samochód osobowy klasy średniej produkowany przez niemiecką firmę Volkswagen w latach 1968 – 1974. Dostępny jako 2- i 4-drzwiowy fastback oraz 3-drzwiowe kombi. Do napędu używano silników B4 o pojemności 1,7 lub 1,8 litra. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 4-biegową manualną bądź 3-biegową automatyczną skrzynię biegów. Samochód został zastąpiony przez model Passat B1. Powstały dwie generacje Typu 4, 411 (1968–72) i 412 (1972–74). Przez sześć lat produkcji powstało 367 728 egzemplarzy Typu 4.

Samochód został zaprojektowany przez zespół pod kierownictwem Heinricha Nordhoffa, debiut przypadł na Międzynarodowy Salon Samochodowy w Paryżu w październiku 1968 roku[1]. Samochody serii 411 były największymi wówczas modelami Volkswagena, oferowały także jego największe silniki – przy projektowaniu nadwozia brała udział Carozzeria Pininfarina[2]. W modelu zastosowano charakterystyczny dla ówczesnych volkswagenów schemat, umieszczony za osią tylną chłodzony powietrzem silnik typu bokser napędzający koła tylne i rozkład masy przód/tył równy 45%/55%[2].

Był to pierwszy 4-drzwiowy sedan Volkswagena, cechował się nadwoziem samonośnym, zawieszeniem przednim ze sprężynami śrubowymi i kolumnami MacPhersona, tylnym zawieszeniem opartym na wahaczach oraz ręczną skrzynią biegów z hydraulicznie sterowanym sprzęgłem. Akumulator umieszczony był pod fotelem kierowcy (fotelem pasażera w wersjach dla krajów z ruchem lewostronnym). W modelu zastosowano standardowo całe szyby boczne – bez wywietrzników, co pozwalało na podróż bez przeciągów[3], lakier metalizowany bez dopłat, opony radialne, wykładzinę podłogową, zegarek, elektryczne podgrzewanie tylnej szyby, system wentylacji wnętrza oraz sterowany termostatem układ dodatkowego ogrzewania[4].

411

W momencie uruchomienia produkcji, model 411 napędzany był silnikiem o pojemności 1679 cm³ zasilanym dwoma gaźnikami. W 1969 wprowadzono do niego elektroniczny układ wtryskowy Bosch D-Jetronic, moc maksymalna wzrosła z 69 do 81 KM. Ten sam układ wtryskowy stosowano w Porsche 914, które trafiło do produkcji także w 1969 roku. Na rynku europejskim wersja z wtryskiem nosiła dodatkowe oznaczenie 'E' (od Einspritzung). Pojedyncze okrągłe przednie reflektory zastąpiono podwójnymi.

412

W sierpniu 1972 roku wprowadzono następcę, model 412[5]. Zmodernizowane nadwozie zaprojektował Brooks Stevens[6]. Dodano halogenowe światła przeciwmgielne, zmieniono także wygląd pasa przedniego i obwódek przednich reflektorów[5]. W 1974 podniesiono pojemność skokową silnika do 1798 cm³, powrócono przy tym do dwóch gaźników w układzie zasilania, nazwę wersji 412LE zmieniono na 412LS.

  • VW 411
    VW 411
  • VW 411 LE
    VW 411 LE
  • VW 412
    VW 412
  • VW 412
    VW 412

Dane techniczne

Dane producenta[7]:

Volkswagen 411 / 412 411 411 E/ LE 412 E/LE 412 412 S
Lata produkcji:  1968–1969 1969–1972 1972–1973 1973–1974 1973–1974
Silnik:  czterosuwowy B4, montowany za tylną osią
Pojemność skokowa:  1679 cm³ 1679 cm³ 1679 cm³ 1795 cm³ 1795 cm³
Średnica cylindra x skok tłoka (mm):  90 × 66  90 × 66  90 × 66  93 × 66  93 x 66
Moc maksymalna przy obrotach:  69 KM (51 kW) przy 4500 obr./min 81 KM (60 kW) przy 4900 obr./min 81 KM (60 kW) przy 4900 obr./min 76 KM (56 kW) przy 5000 obr./min 86 KM (63 kW) przy 5000 obr./min
Maksymalna moment obrotowy przy obrotach:  124 Nm przy 2800 obr./min 132 Nm przy 2700 obr./min 132 Nm przy 2700 obr./min 129 Nm przy 3400 obr./min 135 Nm przy 3400 obr./min
Stopień sprężana:  7,8:1 8,2:1 8,2:1 - -
Układ zasilania:  dwa gaźniki
Solex 34 PDSIT		 wtrysk
Bosch D-Jetronic		 dwa gaźniki
Solex 40 PDSIT
Układ chłodzenia:  silnik chłodzony powietrzem
Instalacja elektryczna:  12 V
Konstrukcja nadwozia:  nadwozie samonośne
Prędkość maksymalna:
145 km/h
142 km/h (aut.)
155 km/h
152 km/h (aut.)
155 km/h
152 km/h (aut.)
150 km/h
147 km/h (aut.)
158 km/h
155 km/h (aut.)
Przyspieszenie 0–100 km/h:
18,0 s
21,0 s (aut.)
17,0 s
20,0 s (aut.)
17,0 s
20,0 s (aut.)
16,5 s
20,0 s (aut.)
14,5 s
17,5 s (aut.)

Przypisy

  1. ↑ a b News and Views: What's new at Paris. „Autocar”. 129 (nbr 3790), s. 59, 3 października 1968. 
  2. ↑ a b The Air-Cooled Era in Colour, Richard Copping, p. 168. Veloce Publishing, October 2005 (UK). Cytat: Long the subject of sneak preview photos, the VW 411 bore a passing resemblance to the VW 1600TL, while Pininfarina who had an advisory contract with Volkswagen, is credited with the car's styling.. (ang.).
  3. ↑ Dept of Transportation NHTSA Federal Motor Vehicle Safety Standards. Popular Mechanics, Bill Hartford, March 1971, p. 92. (ang.).
  4. ↑ 1971 Volkswagen 411, USA Brochure. Volkswagen. (ang.).
  5. ↑ a b Neues vom Markt: Neuer 412: Sicherer, schoener und komfortabler. „Auto Zeitung”. Nbr 17 1972, s. Seite 4, date 12 sierpnia 1972. (ang.). 
  6. ↑ Test VW 412 LS. „Auto Motor u. Sport”. Heft 3 1974, s. Seite 40–48, date 2 lutego 1974. (ang.). 
  7. ↑ Werner Oswald: Deutsche Autos 1945-1975, Band 4. Stuttgart: Motorbuch Verlag, 2003. 3-613-02116-1, Pages. 62-65..