Vojtěch Boris Luža (ur. 26 marca 1891 w Uherskim Brodzie, zm. 2 października 1944 w miejscowości Hříště, obecnie część miasta Přibyslav) – czeski generał.
Biogram
Absolwent politechniki czeskiej w Brnie, gdzie studiował inżynierię elektrotechniczną.
W czasach I wojny światowej oficer Korpusu Czechosłowackiego w Rosji. W 1917 r. uczestnik bitwy pod Zborowem i 1918-1920 zastępca komendanta pułku.
W latach 1922–1923 studiował w Wyższej Szkole Wojskowej w Paryżu i awansował na stopień pułkownika. Potem działał w tych funkcjach – naczelnik wydziału operacyjnego sztabu głównego (1923-1929), dowódca brygady górskiej w Ružomberoku (1929-1932), komendant Wyższej Szkoły Wojskowej w Pradze (1932-1935), dowódca korpusu wojskowego w Trenčínie i Ołomuńcu (1935-1937) i ziemski dowódca wojskowy na Morawach i Śląsku (1937-1939). Z 1929 r. generał brygady i z 1934 r. generał dywizji.
W 1938 r. wystąpił głośno przeciw konferencji w Monachium i przyjęciu jej dyktatu. Za okupacji niemieckiej czołowy przedstawiciel czeskiego ruchu oporu na Morawach (organizacja Obrona Narodu), od września 1941 r. w podziemiu. W 1944 r. główny przedstawiciel wojskowy w organizacji Rada Trzech i w końcu uznany za dowódcę całego miejscowego ruchu oporu. W drodze do obozu partyzanckiego zginął w strzelaninie z czeskimi żandarmami. W odwecie za jego śmierć partyzanci rozstrzelali potem 4 z 5 żandarmów na posterunku[1].
Pod koniec wojny został pośmiertnie awansowany do stopnia generała armii.
Odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
.svg){kind=small}
