Very Mercenary – trzeci album studyjny brytyjskiego zespołu The Herbaliser, wydany 1 kwietnia 1999 roku w Wielkiej Brytanii nakładem wytwórni Ninja Tune jako digital download (16 plików MP3 lub WAV^[1] oraz 19 kwietnia jako CD^[2] oraz płyta winylowa (2LP)^[3].

21 kwietnia wydana została, tylko w Japonii, nakładem miejscowej wytwórni, Toy’s Factory EP-ka pod tym samym tytułem (wydawnictwo winylowe 12", 33 ⅓ RPM), zawierająca kilka utworów z albumu^[4].

Pomysł Very Mercenary polegał na połączeniu tego, co zespół robił na żywo, z tym co tworzył w studiu. Jak wyjaśniał jeden z członków duetu, Ollie Teeba, fani The Herbaliser wielokrotnie podchodzili do nich w trakcie koncertów z pytaniami dlaczego ich występy na żywo brzmią inaczej niż nagrania studyjne. Biorąc to uwagę muzycy postanowili tym razem użyć rzeczywistych instrumentów do tworzenia własnych samplingów, a nie jedynie fragmentów muzycznych stworzonych przez innych. Do realizacji albumu zaprosili szereg muzyków, w tym The Easy Access Orchestra (do aranżacji), saksofonistę Chrisa Bowdena i multiinstrumentalistę Kaidiego Tathama^[5].

Lista według Discogs^[2]

• autorzy: Jake Wherry (utwory: 2 do 7, 9 do 13, 15, 16), Malachi (utwory: 5, 9, 11), Ollie Teeba (utwory: 2 do 7, 9 do 13, 15, 16), Tsidi Ibrahim (utwory: 2, 13)
• produkcja: Jake Wherry (utwory: 2 do 7, 9 to 13, 15, 16), Malachi (utwory: 5, 11), Ollie Teeba (utwory: 2 do 7, 9 do 13, 15, 16)
• Ollie Teeba – scratching (utwory: 2 do 5, 7, 9 do 11, 13, 16)
• Jake Wherry – nagrywanie, gitara basowa (utwór 10)
• artyści gościnni: Andy Hamill – kontrabas (utwory: 3, 6, 15, 16), DJ JaySki – scratching (utwór 4), Kaidi Tatham – pianino elektryczne (utwór 6), organy, organy Hammonda, klawinet (utwór 15), The Easy Access Orchestra – aranżacje na rogi (utwory 9, 15), Ralph Lamb – trąbka, skrzydłówka (utwory 9, 15), Andy Ross – saksofon, flet, śpiew (utwory 9, 15), Chris Bowden – saksofon (utwór 15), Micky Moody Jr. – perkusja (utwór 15), Patrick Dawes – instrumenty perkusyjne (utwór 15)

• Ollie Teeba, Openmind – design, szata graficzna
• Harriet Fuller, Olly Wietzl – zdjęcia

Lista według Discogs^[4]:

A1.	When I Shine featuring Bahamadia
A2.	Wall Crawling Giant Insect Breaks
A3.	Road Of Many Signs featuring Dream Warriors remiks DJ Yas
B1.	Starlight featuring Roots Manuva
B2.	Road Of Many Signs featuring Dream Warriors
B3.	Road Of Many Signs (DJ Yas Remix-Instrumental) remiks DJ Yas

Oceny łączne
Publikacja	Ocena
Album of the Year	61/100[6]
Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic	[7]:
Pitchfork	4.2/10[8]

Album otrzymał średnią ocenę 61 na 100 na podstawie 2 recenzji krytycznych w zestawieniu Album of the Year^[6].

Keith Farley z AllMusic jest zdania, że Very Mercenary „działa na terytorium szpiegowskiego funku z lat 60. w stopniu niespotykanym w dyskografii grupy” kładąc zarazem nacisk na triphopowe brzmienie z oldschoolową wyrazistością. „Trochę mniej niezbędna niż ich poprzednia, ale naprawdę solidna płyta” – podsumowuje autor^[7].

Ryan Schreiber z Pitchforka zarzuca muzykom, że szereg ich utworów jest podobnych do tych stworzonych przez innych (jak „Moon Sequence”, brzmiący – jego zdaniem „podejrzanie podobnie” do „Miami Vice Theme” Jana Hammera czy „Starlight” – „ściągnięty wprost” z „Mr. Brubaker's Strawberry Alarm Clock” Neotropic). Dając albumowi 4,2 punkta (z 19) ostrzega: „jeśli rozważasz wybranie czegoś z wytwórni Ninja Tune, proszę, dla własnego dobra, omijaj Herbaliser”^[8].

• Very Mercenary na stronie Ninja Tune