Vera Božičković-Popović cyr. Вера Божичковић Поповић, (ur. 8 maja 1920 w Brczku, zm. 6 marca 2002 w Belgradzie^[1]) – serbska i jugosłowiańską malarka.

W 1945 przeniosła się wraz z rodziną do Belgradu, gdzie studiowała malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych (klasa Marka Čelebonovicia)^[1][2]. W 1949 wyszła za mąż za malarza Miodraga Mićę Popovicia i wraz z mężem wyjechała do Zadaru, gdzie współtworzyła Grupę Zadarską (wspólnie z Petarem Omikusem, Kosarą Bokšanem, Batą Mihajloviciem i Ljubinką Jovanović)^[1]. Z Zadaru powróciła wkrótce do Belgradu, a w 1951 wyjechała wraz z mężem do Paryża^[1][2]. W 1959 powróciła na stałe do Belgradu, gdzie spędziła resztę swojego życia^[1].

Po raz pierwszy zaprezentowała swoje prace publicznie w 1950 w belgradzkiej galerii ULUS^[1]. W latach 1956 i 1958 w tej samej galerii otwierano indywidualne wystawy prac Very Božičković-Popović^[1]. Początkowo twórczość artystki była zgodna z kanonem socrealizmu, ale już w latach 50. odeszła od niego w kierunku informelu^[3]. Tworząc swoje obrazy artystka wykorzystywała oprócz farb także piasek, gips i smołę. Jej prace niejednokrotnie przypominały eksponaty geologiczne^[1]. Pozostawiła po sobie także cykl pejzaży. Oprócz malarstwa projektowała kostiumy teatralne i filmowe, tkała gobeliny^[4].

W 1962 została wyróżniona nagrodą Oktobarskiego Salonu^[1].

• Vera Božičković-Popović. modernagalerijabeograd.com. [dostęp 2025-01-06]. (ang.).
• Vesna Kruljac. The Belgrade Art Informel at the crossroads of modernism and postmodernism. „Изкуствоведски четения”. 2, s. 23-36, 2017.