Utqiaġvik (w latach 1901–2016: Barrow) – najdalej na północ wysunięte miasto USA, położone na północnym wybrzeżu Alaski, będące stolicą okręgu North Slope.
Geografia i klimat
Wybrzeże w mieście
Miasto umiejscowione jest 15 km od przylądka Point Barrow, czyli najbardziej na północ wysuniętego punktu Alaski i całych Stanów Zjednoczonych. Utqiaġvik położone jest na północ od północnego koła podbiegunowego nad Morzem Beringa, które jest przez większą część roku zamarznięte. Od kontynentu oddzielone jest Górami Brooksa, co powoduje, iż klimat w Utqiaġvik jest ekstremalnie zimny i suchy. Zimami, które trwają kilka miesięcy, temperatura spada drastycznie poniżej zera, a mocny, północny wiatr wzmaga dodatkowo poczucie zimna. Lata są chłodne i suche.
W 2004 roku populacja miasta wynosiła 4680 mieszkańców:
Struktura etniczna:
57% rdzennych mieszkańców Alaski
22% białych mieszkańców (głównie Amerykanie i Europejczycy)
9% Azjaci
3% Latynosi
1% czarnoskórzy Afroamerykanie
8% pozostali
Struktura wiekowa:
poniżej 18 roku życia: 28%
między 18 a 24 rokiem życia: 13%
między 24 a 44 rokiem życia: 32%
między 44 a 64 rokiem życia: 19%
powyżej 64 roku życia: 3%
Średnia wieku to 27 lat
Historia
Nazwa miasta pochodzi od osady będącej jej poprzednikiem i w języku inupiak oznacza Miejsce, w którym zbiera się dzikie korzenie. Od tego samego słowa pochodzi określenie ziemniaka w tym języku: utqiq[2].
Miasto wzięło swoją poprzednią nazwę od przylądka Point Barrow, do którego po raz pierwszy dotarł brytyjski oficer Sir John Barrow w 1825 roku.
W 1888 roku utworzono tu kościół i wspólnotę prezbiteriańską, a 13 lat później (1901) otwarta została poczta.
W 1931 roku w pobliżu miasta został porzucony statek SS Baychimo, który przez następne kilkadziesiąt lat dryfował bez załogi.
