Pozycja koła podbiegunowego nie jest stała i biegnie obecnie 66° 33′48″ na północ od równika[1]. Jego szerokość geograficzna zależy od osiowego przechyłu Ziemi, który oscyluje w granicach ponad 2° w ciągu 41 000 lat, z powodu sił pływowych wynikających z orbity Księżyca. W rezultacie koło podbiegunowe dryfuje obecnie z prędkością około 15 m rocznie w kierunku północnym.
Klimat
Klimat wewnątrz koła podbiegunowego jest zasadniczo zimny, ale obszary przybrzeżne Norwegii mają ogólnie łagodny klimat w wyniku wpływu ciepłego Prądu Zatokowego, co sprawia, że porty w północnej Norwegii i północno-zachodniej Rosji są wolne od lodu przez cały rok. Lata na obszarach koło podbiegunowego północnego mogą być dość ciepłe, ale zimy są wyjątkowo chłodne. Przykładowo letnie temperatury w Norylsku w Rosji czasami osiągają nawet 30 °C, podczas gdy temperatury zimowe często spadają poniżej -50 °C.
Ludność
Tylko cztery miliony ludzi żyje na północ od koła podbiegunowego z powodu klimatu; niemniej jednak niektóre obszary zostały zasiedlone przez tysiące lat przez rdzenną ludność, która obecnie stanowi 10% populacji regionu[2].
Największe społeczności na północ od koła podbiegunowego znajdują się w Rosji, Norwegii, Finlandii i Szwecji. Największym miastem na północ od koła podbiegunowego jest Murmańsk (ponad 300 tysięcy mieszkańców).
Natomiast największa społeczność Ameryki Północnej na północ od koła podbiegunowego to Sisimiut (Grenlandia), ma około 5 tysięcy mieszkańców.
Państwa leżące częściowo za kołem podbiegunowym północnym
