W przeszłości Upłaziańska Kopa była terenem pastwiskowym Hali Upłaz i od nazwy tej hali pochodzi jej nazwa[3]. Bardzo intensywne w tym miejscu pasterstwo doprowadziło do ogromnej erozji stoków, które stały się wręcz pustynią[4]. Pasterstwo zostało zlikwidowane i stoki zabliźniły się. Pozostałością pasterskiej przeszłości jest nazewnictwo w tym rejonie. I tak w stokach północno-zachodnich są źródełka z wodą, a miejsce to nazywa się Karczmą i jest nad nim Rówień nad Karczmą, stoki północne noszą nazwę Gładkie Upłaziańskie, a północno-wschodnie Źródliska. Poniżej Źródlisk jest jeszcze Rówień nad Piecem również należąca do masywu Upłaziańskiej Kopy[2].
Stoki Upłaziańskiej Kopy porośnięte są niską murawą. Miejscami pojawiają się kępy kosodrzewiny, która od czasu zaprzestania wypasu stopniowo powiększa swój zasięg. Z rzadkich roślin występują potrostek alpejski i sit trójłuskowy – gatunki w Polsce występujące tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach[5].
– czerwony tą samą trasą, tylko w rejonie Upłaziańskiej Kopy przebiega ona inaczej. Prowadzi jej granią pomiędzy Źródliskami i Narciarskim Żlebem i przez Przełączkę przy Kopie i Chudą Turnię[1].
Przypisy
↑ abcTatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT” s.c., 2006, ISBN 83-89580-00-4. Brak numerów stron w książce