Mała Świstówka

Mała Świstówka, widok ze Skoruśniaka
Mała Świstówka, widok z Upłaziańskiej Kopy
Mała Świstówka, widok z wejścia do doliny

Mała Świstówka – niewielka dolinka wisząca będąca odnogą Doliny Miętusiej w polskich Tatrach Zachodnich. Znajduje się w środkowej części tej doliny, na jej zachodnich zboczach, na wysokości 1140–1775 m n.p.m. Ma wylot w porośniętych lasem Wantulach, około 200 m powyżej Wyżniej Miętusiej Równi. Górą podchodzi pod Przełączkę przy Kopie w północno-zachodniej grani Ciemniaka[1].

Dolinka ma długość około 1200 m, szerokość około 600 m i skaliste ściany. Dolny próg oddzielający ją od Doliny Miętusiej jest mało wyraźny, niewysoki i niezbyt stromy. Północno-zachodnie ściany tworzą Miętusie Turnie, południowo-wschodnie filar Dziurawej Baszty. Również od góry dolinka zamknięta jest skalnym murem o wysokości około 60 m. Są w nim jednak łatwiejsze do przejścia miejsca. W środkowej części tego skalnego muru znajduje się głęboki komin, od którego w górę biegnie piarżysty żlebek do Przełączki przy Kopie[2].

W Małej Świstówce znajduje się kilkanaście jaskiń (m.in.: Jaskinia Miętusia Wyżnia, Mała Komora, Piwniczka, Dziura na Półce, Świstowa Szczelina, Jaskinia w Małej Świstówce, Studnia w Małej Świstówce, Ciasna Szczelina)[3][4]. Małą Świstówką często schodzą lawiny. W styczniu 2004 r., w jednej z takich lawin, zginęło w Wantulach 4 grotołazów[5].

Cała dolinka zbudowana jest ze skał dolomitowo-wapiennych. Tylko jej dolny koniec jest zalesiony, cała natomiast dolinka to skały i piargi, porośnięte bogatą roślinnością wapieniolubną. Odwiedzana jest rzadko, głównie przez grotołazów, którzy usilnie poszukują połączeń pomiędzy Jaskinią Miętusią a Jaskinią Miętusią Wyżnią (na razie bez powodzenia)[2].

Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie sybaldii rozesłanej, starca pomarańczowego, sita trójłuskowego, ostrołódki polnej, traganka wytrzymałego i skalnicy zwisłej[6].

Przypisy

  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  2. a b Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część zachodnia, t. 3, Poronin: Wyd. Górskie, 1996, ISBN 83-7104-011-3.
  3. Jaskinie, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-06-25].
  4. Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-11-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
  5. Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA [online], www.sktj.pl.
  6. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.