W okresie międzywojennym gmina Tursko Wielkie należała do powiatu sandomierskiego w woj. kieleckim. Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 13 gromad: Luszyca, Matiaszów, Niekrasów Ukazowy, Niekurza, Okrągła, Ossala, Rudniki, Strużki, Sworoń, Trzcianka Górna, Tursko Małe, Tursko Wielkie i Zawada[3].
Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[4]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Tursko Wielkie nie przywrócono a jej dawny obszar wszedł głównie w skład gmin Osiek i Połaniec w powiecie staszowskim[5].
Z początkiem transformacji ustrojowej w 1989 roku w Tursku wzięły górę antagonizmy wrogie wobec sąsiedniej wioski Szwagrów w walce o szkołę podstawową (osiągając szczyt w 1994 roku). Co skrupulatnie wykorzystała ówczesna władza celem osłabiania dążeń oderwawczych, celem reaktywacji gminy Tursko (gminy z dużymi tradycjami – utworzonej ze względu na bitwę z Tatarami w 1241 roku). Sposób finansowania nowej gminy byłby niewygodny dla gmin ościennych, tj.: Połańca i Osieka; bowiem na byłym areale gminy Tursko znajdują się główne zakłady przemysłowe (tj. ówczesna Elektrownia Połaniec i nowo tworzona Kopalnia Siarki OSIEK). Mieszkańcy zajęci walką o szkołę zapomnieli o tym, że na ich terenie istniała gmina (na dodatek w Tursku Małym – z którego zachował się dokument lokacji na prawie niemieckim, co jest jednoznaczne z nadaniem praw miejskich – umacniało to możliwość reaktywacji gminy nie wiejskiej, lecz miejsko-wiejskiej; ten fakt uniemożliwiałby Osiekowi odzyskanie praw miejskich (bowiem kopalnia siarki znajduje się poza terenem ówczesnej gminy Osiek sprzed 1954 roku), jednocześnie osłabiając mocno ekonomicznie Połaniec, który traci dochody z największego zakładu pracy). Te fakty były niewygodne – dla ówczesnych mocarzy, gdyż reaktywowana gmina osłabiłaby znacznie dochody budżetowe obu gmin. Poza tym wioski Tursko Wielkie i Tursko Małe musiałyby dojść do porozumienia, czy chcą gminy wiejskiej (takiej do 1954 roku); czy nowej z prawami miejskimi pod patronatem Turska Małego, z którego taki akt się zachował, w formie gminy miejsko-wiejskiej. Pozostawanie poza obrębem jednej gminy, czy to wioski Tursko Wielkie (gm. Osiek), czy Tursko Małe (gm. Połaniec) utrudnia bowiem tym mieszkańcom utworzenie jednej gminy, nie mówiąc o określeniu nowej siedziby gminy.
Demografia
Struktura demograficzna gminy Tursko Wielkie po reaktywacji państwa polskiego (tj. po I wojnie światowej) – odbiegała znacząco od ujednolicenia narodowościowego do jej różnorodność wyznaniowej włącznie. Obecnie większość tych miejscowości (z ich ludnością) stanowi integralną część gminy Osiek, z kolei niewielka jej część przynależy do gminy Połaniec. Poniżej struktura demograficzna na podstawie pierwszego spisu powszechnego ludności z 30 września 1921 roku.
Podział administracyjny w czasach Królestwa Polskiego
Poniżej dwie tabele z ówczesnym podziałem administracyjnym (tabela 1.1 odnosi się do starego podziału sądowego z rubryką „Sad Pokoju”, którego organizację określała konstytucja Księstwa Warszawskiego oraz dekret króla Fryderyka Augusta z 26 lipca 1810 roku, zaś tabela 1.2 uwzględnia nowy podział w modelu rosyjskim). Nie wymienione tu miejscowości (tj. wsie, kolonie), folwarki itp. nie zostały ujęte w tym spisie.
Tabela 1.1 Powiat Sandomierski. Gmina Tursko. Tom pierwszy[13].
TURSKO, powiat Sandomierski, gubernia Radomska, sąd gminny okręg IV i stacya pocztowa miasto Staszów; odległość od miasta powiatowego 35 wiorst i od sądu gminnego 8½ wiorsty. Całą gminę oblewa Wisła, nizina obwarowana; przemysł Gorzelnia parowa (Tursko małe), młyn wodny z olejarnią na rzece Czarnej (Rudniki), oprócz tego 3 młyny wodne w innych punktach (Ossala 2, Trzcianka 1). Magazyn soli „Zawada”, 2 szkoły początkowe (Ossala i Tursko Wielkie), Urząd gminy w Strużkach, ludność 4 150[20].
I. Zinberg, Skorowidz Królestwa Polskiego czyli Spis alfabetyczny miast, wsi, folwarków, kolonii i wszystkich nomenklatur w guberniach Królestwa Polskiego..., t. II.
Transport i komunikacja
W okresie restauracji państwa polskiego (w tzw. okresie porozbiorowym) sieć transportu kolejowego daleka była od zunifikowania centralnego (w kierunku m.st. Warszawy) bardziej rozwinięte były nitki do byłych stolic zborowych (tj. Wiednia, Petersburga czy Berlina). Na terenie gminy Tursko Wielkie jest to wyrażone w odległości do najbliższej stacji kolejowej Jaślany (były zabór austriacki) – przy braku takowego połączenia po stronie rosyjskiej. O wiele lepiej prezentuje się nić transportu drogowego w komunikacji autobusowej, tu rozwinęło się kilka połączeń lokalnych głównie w kierunku: Baranowa, Koprzywnicy/Pokrzywnicy, Mielca, Staszowa i Tarnobrzega. Ponadto w jednym miejscu (tj. w Strużkach) umiejscowiono pocztę i telegraf (telefon) – co uwydatnia poniższa tabela. Nadto poszczególne miejscowości przypisano stosownie do ówcześnie im odpowiadającej administracji kościelnej: ewangelickiej i rzymskokatolickiej z pominięciem współegzystujących na terenie gminy wyznawców mojżeszowych.
W XIX wieku Ludwik Wolski spisał ówczesne sobie jeziora Królestwa Polskiego, w tym gminy Tursko (w owym czasie nie było konieczności dodawania przymiotnika Wielkie, gdyż była to nazwa unikatowa; dopiero po I wojnie światowej, gdy wcielono w obręb reaktywowanego państwa polskiego byłe Księstwo Poznańskie a razem z nim gminę Tursko, czy choćby wioskę w Galicji – w celu odróżnienia Tursk dodano taki przymiotnik); obecnie części z nich już nie ma, ale zachował się ich oryginalny opis.
Jeziora w Królestwie Polskiém. (...) Jeziora Gubernii Radomskiéj. (...) Powiat Sandomierski. Wszystkie jeziora powiatu tego leżą nad samą rzeką Wisłą[23] lub w niewielkiéj od niéj odległości[24]. W dobrach Ossala są dwa małe jeziorka bez nazwisk; obszerność ich morgów 2, głębokość około stóp 16. Są one położone w odległości kilkadziesiąt kroków jedno od drugiego, na płaszczyźnie rozległéj, w gruntach twardych, urodzajnych. Kommunikacyi żadnéj z innemi wodami nie mają, i jedynie z deszczów lub roztopu śniegów woda w nich przybywa. Po większéj części zarosłe są trzciną. Woda w nich jest czysta, przezroczysta, smaku zwyczajnego. W ryby nie obfitują, oprócz małéj ilości okuni i płoci, przez co żadnego dochodu z rybołówstwa nie dają. Znajdujące się we wsi Matyaszów, gminie Tursko, jezioro nazwane Matyaszowskie, położone jest na płaszczyźnie, w miejscu otwartém. Grunta jego nadbrzeżne są twarde. Obszerne 5 do 6 morgów, głębokość nierówna, największa wynosić może stóp 16. Żadna rzeka ani strumień z niego nie wypływa, ani téż wpływa; za roztopieniem śniegów, lub spadnięciem ulewnych deszczów, znacznie przybiera. Podziemnéj kommunikacyi nie ma. Woda nieco zielonawego koloru, słodka, żadnego odoru niemająca, od brzegów zarosła trzciną. Obfituje w ryby: szczupaki, karasie, karpie i inne. Gdy jeszcze od strony Wisły lądy nie były zabezpieczone wałami, rzeka ta, w czasie wylewów swych, wiele drzew do jeziora tego naniosła, przez co połów ryb utrudniony. Lecz wydobycie drzew tych jest niepodobne, gdyż woda z jeziora spuścić się nie da, a ztąd i znacznego dochodu z rybołówstwa spodziewać się tu nie można. Obecnie takowy liczyć można rocznie najwięcéj rubli srébrem 3. We wsi Szwagrów, gminie Tursko, jezioro nazwane Traczewski dół, położone na płaszczyźnie rozległéj, ma obszerności ⅔ części morga; głębokość stóp 20, grunta jego nadbrzeżne twarde, urodzajne. Żadna rzeka ani strumień do niego nie wpływa i nie wypływa. Za roztopieniem śniegów i spadnięciem ulewnych deszczów, szczególniéj w porze wiosennéj, wody jeziora tego z lądów wychodzą; lecz to okolicznym gruntom nie jest szkodliwém. Podziemnéj kommunikacyi i źródeł mineralnych nie ma. Woda w niém czysta, słodka, bez żadnego odoru, zarasta po brzegach wisem. Chociaż w niewielkiéj ilości, zawsze jednak obfituje w ryby: szczupaki, karpie, karasie i okunie. Właściciel żadnego dochodu pieniężnego z rybołówstwa nie ma. Spławy nie istnieją. We wsi Tursko Wielkie do téjże gminy należącéj, jezioro zwane Skrzynka, położone na płaszczyźnie rozległéj, ma brzegi twarde; obszerne jest mórg 1, głębokie stóp 15. Zwykle spływa do niego woda z pól po roztopieniu śniegów i spadnięciu deszczów. Żadna rzeka ani strumień przez jezioro to nie przechodzi. Woda w niém czysta, słodka, żadnego odoru ani części mineralnych nie ma. Szczupaki, okunie i inne ryby, tylko zaledwie na użytek właściciela wystarczają. Spławów nie ma. W téjże saméj wsi Tursko Wielkie jezioro Pisulk zwane, na płaszczyźnie rozległéj położone, ma grunta nadbrzeżne twarde, urodzajne. Obszerność jego wynosi 2 morgi, głębokość 15 stóp. Po większéj części zarosłe trzciną. W porze wiosennéj po spadnięciu deszczów nawalnych i stopnieniu śniegów przybiera. Podziemnéj kommunikacyi nie ma. Woda w niém czysta, słodka, żadnego odoru ani części mineralnych nie ma. Znajdują się w niém ryby: szczupaki, okunie, płoć, lecz rzadko łowią się i to jedynie na własną potrzebę. Nie jest spławne. (...) Z wyliczenia takowego wypada, że w gubernii radomskiéj jest w ogóle jezior 59, rozległość ich włók 15, morgów 27; w tym: w powiecie sandomierskim jezior 31, rozległość ich włók 11, morgów 7. Wszystko to są jeziora mniejszéj wielkości; największe z nich Kozłowy dół ma obszerności morgów 70, po nim idzie Krzcińskie – morgów 50, daléj Słoniawa i Przewłockie po morgów 30; inne coraz mniejsze[23].
Ludwik Wolski, Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi, t. I.
Przypisy
↑Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. kieleckiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
↑Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
↑Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
↑Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. W podziale administracyjnym obowiązującym w chwili oddawania tomu do druku. Nakładem Głównego Urzędu Statystycznego. Skład główny i ekspedycja w Głównym Urzędzie Statystycznym, Al. Jerozolimskie 32. T. III: Województwo kieleckie. Warszawa: GŁ•U•ST Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1925, s. 120, 127–128.
↑ ab1), 2)... Odsyłacz liczbowy przy nazwie miejscowości (i kropki w rubrykach dalszych) wyjaśnia, iż dana miejscowość została spisana z inna miejscowością, której nazwę podano na dole w odsyłaczu.
↑И. Зинберг: Алфавитный Указатель Царства Польскаго. Алфавитный Указатель Городовъ, селеній, фольварковъ, колоній и прочихъ мѣстностей въ Царствѣ Польскомъ, съ обозначеніемъ губерніи, уѣзда, гмины, прихода, мироваго или гминнаго суда и ближайшей почтовой станціи, съ присовокупленіемъ отдѣльной описы гминамъ. W podziale administracyjnym obowiązującym w chwili oddawania tomu do druku. T. I. Warszawa: W drukarni I. J. Ałapina, ulica Dzielna Nr. 4, 1877, s. 11, 113, 258, 341, 375, 408, 413.
↑П Р И М Ѣ Ч А Н І Е. 1-ый томъ Алфавитнаго указателя заключаетъ въ себѣ графу съ надписью „Мировый Судъ”, по прежней судебной организаціи, къ удобному же отысканію къ какому Суду, послѣ введенія новаго судоустройства съ 1 (13) Іюля 1876 г. принадлежатъ мѣстности, заключающіяся въ семъ томѣ, слѣдуетъ отыскать въ спискѣ гминам данную гмину.
↑U W A G A. Tom pierwszy Skorowidza mieści w sobie rubrykę pod napisem „Sąd pokoju” podług starej organizacyi sądownictwa, dla dojścia zaś z łatwością do jakiego Sadu pokoju orgazacya z d. 19 Lutego 1875-miejscowości w niniejszym tomie zawarte należą, wypada odszukać w spisie gmin wziąwszy pod uwagę gminę właściwą.
↑OBJAŚNIENIE. Liczba wiorst u niektórych miejscowości oznacza odległość ich od miasta powiatowego.
↑ abcdefghSpis Juryzdykcyjny (a) Sądy pokoju miejskie w guberniach Królestwa Polskiego. Dzielą się one na wydziały (участки) podług numerów; niektóre miasta mieszczą w sobie po dwa i więcej wydziałów, z których miasto Warszawa ma 11 wydziałów i stanowi oddzielną od innych miast juryzdykcyą sądową z osobnym Okręgiem Zjazdu – miasta zaś, Lublin, Suwałki i Łódź posiadają po dwa takowe wydziały. Wydziały te stanowią liczby w porządku następującym: (…) Radomska (…) II. okręg Zjazdu w Sandomierzu: I. Sandomierz* i Zawichost, II. Staszów, III. Opatów* i Ostrowiec. U w a g a. Miasta powiatowe opatrzone są znakiem gwizdki *. Wykaz alfabetyczny gmin... s. 73. (b) Sądy Gminne, w guberniach Królestwa Polskiego, z wymienieniem zarazem gmin stanowiących okręg sądowy, oraz najbliższej stacyj pocztowéj. (…) Gubernia Radomska. (…) Powiat Sandomierski ma cztery okręgi: I. miasto Sandomierz, gminę: Wilczyce, Dwikozy, Obrazow, Samborzec, stacya pocztowa tamże; II. osadę Klimontów, gminę: Lipnik, Klimontów, Górki, stacya pocztowa tamże. III. Łoniów, gminę: Koprzywnica, Łoniów, Osiek, stacya pocztowa S a n d o m i e r z; IV. miasto Staszów, gminę: Wiśniewa, Rytwiany, Tursko, Połaniec, stacya pocztowa tamże. Wykaz alfabetyczny gmin... ss. 73, 80
↑И. Зинберг: Алфавитный Указатель Царства Польскаго. Алфавитный Указатель Городовъ, селеній, фольварковъ, колоній и прочихъ мѣстностей въ Царствѣ Польскомъ, съ обозначеніемъ губерніи, уѣзда, гмины, прихода, мироваго или гминнаго суда и ближайшей почтовой станціи, съ присовокупленіемъ отдѣльной описы гминамъ. W podziale administracyjnym obowiązującym w chwili oddawania tomu do druku. T. II. Warszawa: W drukarni I. J. Ałapina, ulica Dzielna Nr. 4, 1877, s. 6, 18, 45, 120, 186, 200, 212, 229, 234, 327.
↑Początkowo myślano, że jest to błąd edytorski/drukarski – jednak w erracie na końcu książki o takim nic nie wspomniano. Należy więc przyjąć ówczesną pisownię i wymowę: Swor_ń za właściwą i prawidłową.
↑Por. Wykaz alfabetyczny gmin w Królestwie Polskiem. Z wymienieniem właściwego powiatu, gubernii, sadu gminnego, i stacyi pocztowej, oraz z wiadomościami odległości od miasta powiatowego, czy i jakie znajdują w gminie zakłady fabryczne lub przemysłowe, czy jest i gdzie szkoła początkowa wraz z liczbą ludności. W: I. Zinberg: Skorowidz Królestwa Polskiego czyli Spis alfabetyczny miast, wsi, folwarków, kolonii i wszystkich nomenklatur w guberniach Królestwa Polskiego, z wykazaniem: gubernii, powiatu, gminy, parafii, sądu pokoju lub gminnego, oraz najbliższej stacyi pocztowej, wraz z oddzielnym spisem gmin podług najświeższej ich liczby i nazwy ułożony, wykazujący: odległość każdej danej gminy od miasta powiatowego i sądu swojego gminnego; czy i jakie znajdują się w gminie zakłady fabryczne lub przemysłowe, szkoły itp. oraz ludność każdej gminy, obejmujący także podział sądownictwa krajowego świeżo urządzonego i opatrzony Mappą Królestwa Polskiego. W podziale administracyjnym obowiązującym w chwili oddawania tomu do druku. T. II. Warszawa: W drukarni I. J. Ałapina, ulica Dzielna Nr. 4, 1877, s. 1, 63.
↑Tadeusz Bystrzycki (red.): Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych. W podziale administracyjnym obowiązującym w chwili oddawania tomu do druku. Wytłoczono w drukarni Józefa Styfiego w Przemyślu, Rynek 18. Przemyśl, Warszawa: KN Wydawnictwo Książnicy Naukowej, 1933, s. 48, 67, 216, 313, 455, 670, 782, 921, 1018, 1108, 1121, 1181, 1214, 1288, 1474, 1635, 1659, 1690, 1752, 1765, 1921, 1985.
↑ abcdefghijkNie zapisano błędnie wyrazu kolonja – w oryginalnej edycji użyto takowego wyjaśnienia. Dla przykładu skróty określające „Miejscowość i jej charakter” topograficzny: ceg. = cegielnia, folw., albo f. = folwark, kol., albo k. = kolonja, leśn. = leśniczówka, os. mł. = osada młyńska, os. szk. = osada szkatułowa, wieś, albo w. = wieś. Tu użyto pełnych nazw celem czytelniejszego odbioru. Ponadto nie zapisano błędnie: parafjalne, parafja, ewangielicka itp. – to oryginalny przekaz.
↑ abLudwik Wolski. Jeziora w Królestwie Polskiém. „Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi. 1851”. Tom piérwszy. Ogólnego zbioru tom XLI, s. 46, 48, 54-56, 63, 1851. Warszawa: W Drukarni Stanisława Strąbskiego, przy ulicy Daniłowiczowskiéj Nr. 617, w dawnej Bibliotece Załuskich.
↑Oskar Kolber: Dzieła wszystkie. Sandomierskie. Materyjały do etnografii słowiańskiéj. T. 2: Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Serya 1. Sandomierskie. Warszawa: W drukarni Jana Jaworskiego, Krakowskie-Przedmieście Nr. 415, 1865, s. 281.
Literatura
„Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi. 1851”. Tom piérwszy. Ogólnego zbioru tom XLI, 1851. Warszawa: W Drukarni Stanisława Strąbskiego, przy ulicy Daniłowiczowskiéj Nr. 617, w dawnej Bibliotece Załuskich.brak numeru strony
Tadeusz Bystrzycki (red.): Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych. W podziale administracyjnym obowiązującym w chwili oddawania tomu do druku. Wytłoczono w drukarni Józefa Styfiego w Przemyślu, Rynek 18. Przemyśl, Warszawa: KN Wydawnictwo Książnicy Naukowej, 1933. Brak numerów stron w książce
Kolber Oskar: Dzieła wszystkie. Sandomierskie. Materyjały do etnografii słowiańskiéj. T. 2: Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Serya 1. Sandomierskie. Warszawa: W drukarni Jana Jaworskiego, Krakowskie-Przedmieście Nr. 415, 1865. Brak numerów stron w książce
Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. W podziale administracyjnym obowiązującym w chwili oddawania tomu do druku. Nakładem Głównego Urzędu Statystycznego. Skład główny i ekspedycja w Głównym Urzędzie Statystycznym, Al. Jerozolimskie 32. T. III: Województwo kieleckie. Warszawa: GŁ•U•ST Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1925. Brak numerów stron w książce
Зинберг И. (Zinberg I.): Алфавитный Указатель Царства Польскаго. Алфавитный Указатель Городовъ, селеній, фольварковъ, колоній и прочихъ мѣстностей въ Царствѣ Польскомъ, съ обозначеніемъ губерніи, уѣзда, гмины, прихода, мироваго или гминнаго суда и ближайшей почтовой станціи, съ присовокупленіемъ отдѣльной описы гминамъ (Skorowidz Królestwa Polskiego czyli Spis alfabetyczny miast, wsi, folwarków, kolonii i wszystkich nomenklatur w guberniach Królestwa Polskiego, z wykazaniem: gubernii, powiatu, gminy, parafii, sądu pokoju lub gminnego, oraz najbliższej stacyi pocztowej, wraz z oddzielnym spisem gmin podług najświeższej ich liczby i nazwy ułożony, wykazujący: odległość każdej danej gminy od miasta powiatowego i sądu swojego gminnego; czy i jakie znajdują się w gminie zakłady fabryczne lub przemysłowe, szkoły itp. oraz ludność każdej gminy, obejmujący także podział sądownictwa krajowego świeżo urządzonego i opatrzony Mappą Królestwa Polskiego). W podziale administracyjnym obowiązującym w chwili oddawania tomu do druku. T. I. Warszawa: W drukarni I. J. Ałapina, ulica Dzielna Nr. 4, 1877. Brak numerów stron w książce
Зинберг И. (Zinberg I.): Алфавитный Указатель Царства Польскаго. Алфавитный Указатель Городовъ, селеній, фольварковъ, колоній и прочихъ мѣстностей въ Царствѣ Польскомъ, съ обозначеніемъ губерніи, уѣзда, гмины, прихода, мироваго или гминнаго суда и ближайшей почтовой станціи, съ присовокупленіемъ отдѣльной описы гминамъ (Skorowidz Królestwa Polskiego czyli Spis alfabetyczny miast, wsi, folwarków, kolonii i wszystkich nomenklatur w guberniach Królestwa Polskiego, z wykazaniem: gubernii, powiatu, gminy, parafii, sądu pokoju lub gminnego, oraz najbliższej stacyi pocztowej, wraz z oddzielnym spisem gmin podług najświeższej ich liczby i nazwy ułożony, wykazujący: odległość każdej danej gminy od miasta powiatowego i sądu swojego gminnego; czy i jakie znajdują się w gminie zakłady fabryczne lub przemysłowe, szkoły itp. oraz ludność każdej gminy, obejmujący także podział sądownictwa krajowego świeżo urządzonego i opatrzony Mappą Królestwa Polskiego). W podziale administracyjnym obowiązującym w chwili oddawania tomu do druku. T. II. Warszawa: W drukarni I. J. Ałapina, ulica Dzielna Nr. 4, 1877. Brak numerów stron w książce