PROFILPELAJAR.COM

Ten artykuł dotyczy systemu transportu w Namibii, zarówno publicznego, jak i prywatnego.

Ważne informacje

Historia

Początki zorganizowanych podróży i tras komunikacyjnych na terenie południowo-zachodniej Afryki, czyli dzisiejszej Namibii, nie zostały jeszcze ustalone. Wynika to z braku pisemnych zapisów dotyczących dróg sprzed schyłku XIX wieku^[1]. Prace archeologiczne datują jeden ze szlaków w południowo-zachodnim masywie Brandberg na 1250 n.e. Chociaż nie znaleziono innych tak wczesnych przykładów dróg, jest pewne, że trasa ta nie była jedyna w swoim rodzaju^[2].

Pierwsza stała droga, zbudowana w celu przejazdu wozów ciągniętych przez woły, powstała z inicjatywy Heinricha Schmelena, nadreńskiego misjonarza w Bethanie na początku XIX wieku. Droga ta prowadziła z Bethanien do Angra Pequeña, dzisiejszego miasta Lüderitz, i miała służyć jako naturalny port, powstały w celu uniezależnienia się od Kolonii Przylądkowej^[2].

Transport drogowy

Sieć drogowa Namibii jest uważana za jedną z najlepszych na kontynencie; budowa i konserwacja dróg spełnia międzynarodowe standardy. W kraju 48 875,27 km dróg (2017 r.) jest zarządzanych przez Zarząd Dróg, przedsiębiorstwo państwowe utworzone na mocy ustawy nr 17 z 1999 r. Ze względu na małe natężenie ruchu większość dróg nie jest pokryta asfaltem. Rozkład nawierzchni dróg jest następujący:

6664 km standardowe bitumowe drogi
412 km dróg z przeważającą ilością żwiru, ale pokryte cienką warstwą bitumu, aby zmniejszyć koszty utrzymania i tworzenia się pyłu.
25 710 km dróg żwirowych, pokrytych żwirem importowanym.
11 460 km dróg gruntowych. Drogi te są budowane poprzez usuwanie roślinności. Ubijanie odbywa się poprzez ruch drogowy. Niektóre z tych dróg są w ogóle nie klasyfikowane, składają się po prostu z ziemnych lub piaszczystych ścieżek oddzielonych roślinnością. Tory te są używane tam, gdzie spodziewane jest codzienne użytkowanie mniej niż pięciu pojazdów.
288 km dróg solnych. Drogi te w większości składają się ze słonej wody i materiałów bogatych w gips. Są budowane tylko w pobliżu wybrzeża Atlantyku.

Drogi według regionów (2017)

Region	Bitum (km)	Żwir (km)	Sól (km)	Ziemia (km)	Inni (km)	Całkowity (km)	Kilometry na 1000 km²
Erongo	466,9	1748,3	269,9 0	1025,7	14.2	3524,98	55.5
Hardap	654,7	4566,4	0,0	1358,9	0.0	6597,95	59.9
Karas	1314,7	4989,0	5.0	1347,9	2.1	7658,62	47.6
Kavango East	344,4	465,9	0.0	673,2	82.5	1656,95	64,7
Kavango West	428,0	218,8	0.0	629,3	24.3	1300,41	56,0
Khomas	361,8	1729,0	0.0	666,2	70.9	2827,85	76.8
Kunene	515,5	2644.1	25,0	1524,5	186,6	4895,68	33.9
Ohangwena	359,2	316,9	0.0	350.2	303,5	1329,71	125,4 0
Omaheke	445,4	2974,1	0.0	2055.0	33.6	5508.09	73.8
Omusati	726,4	486,8	0.0	750,6	261,8	2225,58	163,2
Oshana	129.2	261,7	0.0	178,2	182,6	751,78	141,8
Oshikoto	513,3	934,2	0.0	328,9	12.6	1789.06	67.3
Otjozondjupa	1137,6	4454,0	0.0	1702,6	66.1	7360,35	69.9
Zambezi	504,7	257,4	0.0	697,4	79.8	1539,26	78.8

Główne autostrady w Namibii to:

A1 (autostrada) z Windhuk do Okahandja 74 km (45,98 mi).
B1 w dwóch nieciągłych częściach, najpierw 802 km (498,34 mi) od Noordoewer (granica południowoafrykańska) do południowego końca autostrady A1 w Windhuk, a następnie wznowienie na północnym końcu autostrady A1 w Okahandja i kurs 665 km (413,21 mi) do Oshikango (granica angolska). Łącznie obie sekcje mają długość 1467 km (911,55 mi).
B2 z Walvis Bay do Okahandja, 320 km (198,84 mi).
B3 od Ariamsvlei (granica RPA) do Grünau, 179 km (111,23 mi).
B4 z Lüderitz do Keetmanshoop, 334 km (207,54 mi).
B6 od Windhuk do Buitepos (granica Botswany), 318 km (197,6 mi).
B8 z Otavi przez Katima Mulilo do Ngoma (granica Botswany), 929 km (577,25 mi).
- 4 km (2,49 mi) odcinek ostrogi, również oznaczony B8, przebiega między Katima Mulilo a mostem Katima Mulilo (granica Zambii).
B8 z regionu Ohangwena do Rundu, 439 km (272,78 mi).
B10 z Nkurenkuru do Katwitwi (granica z Angolą), 14 km (8,7 mi).
B14 od Grootfontein do Gobabis, 389 km (241,71 mi).
B15 od Tsumeb do Mpungu, 133 km (82,64 mi).

Wypadki drogowe

W 2018 roku w Namibii zarejestrowano około 393 062 samochodów (169 911 w stolicy Windhuk)^[3]. Namibia charakteryuje się stzosunkowo wysoką częstością wypadków drogowych w porównaniu z nieliczną populacją. W 2011 roku w 2846 wypadkach zginęło 491 osób. Przyczynami są często nadmierna prędkość i lekkomyślność podczas jazdy, a także ogólne nieprzestrzeganie przepisów ruchu drogowego. Bezpańskie zwierzęta są również częstą przyczyną wypadków, szczególnie w regionie Kavango.

Transport kolejowy

Transport kolejowy w Namibii ma długość 2687 kilometrów i jest obsługiwany przez TransNamib.

Połączenia kolejowe z sąsiednimi krajami

Angola – obecnie nie ma połączenia kolejowego z Angolą, chociaż podpisano umowę na budowę połączenia między nimi.
Botswana – obecnie nie ma połączenia kolejowego z Botswaną, chociaż oba kraje używają tej samej szerokości toru. Od lutego 2011 r. trwa budowa połączenia kolejowego Trans-Kalahari między polami węglowymi Botswany i Walvis Bay (Transport kolejowy w Botswanie)
Republika Południowej Afryki – istnieje połączenie kolejowe z RPA; oba kraje używają tej samej szerokości toru miernik. (Transport kolejowy w RPA)
Zambia – obecnie nie ma połączenia kolejowego z Zambią, chociaż oba kraje używają tej samej szerokości toru. Od lutego 2011 roku mówi się o przedłużeniu linii kolejowej do granicy z Zambią^[4]. (Transport kolejowy w Zambii)

Oś czasu

1899

Przedsiębiorstwo Górniczo-Kolejowe Otavi

2002

Namibia staje się ośrodkiem regionalnym

2007

Grudzień – postęp
26 października – Rozmowy między Namibią a Angolą dotyczące połączenia z Namibią a Chamutete w Angoli.
18 października – Według raportu Engineering News, planowana jest rozbudowa trasy z Grootfontein do Katima Mulilo na granicy z Zambią o 700 km. Studium wykonalności do marca 2008 r. wg Grupy Walvis Bay Corridor: „Skupiamy się na ułatwieniu handlu, aby skrócić czas dojazdu i zmniejszyć koszty jazdy. Naszym celem są kopalnie miedzi w Zambii. Katima Mulilo po wybudowaniu motu na Zambesi, ma około 130 km do najbliższej linii kolejowej w Zambii w linii prostej. Jednym z pomysłów jest zmodernizowanie linii z Mulobezi do Livingstone (80 km), chociaż są rozważane krótsze i prostsze trasy.

2008

Propozycja budowy linii elektrycznej prowadzącą przez Pustynię Kalahari do Palapye w Botswanie.

Porty i przystanie

Swakompmund^[5]
Walvis Bay – końcowy przystanek jednej z linii kolejowej,
Lüderitz – końcowy przystanek jednej z linii kolejowej.

Lotniska

Międzynarodowy port lotniczy Windhuk Hosea Kutako jest głównym międzynarodowym portem lotniczym w kraju. Dwa inne międzynarodowe lotniska to Walvis Bay Airport i Eros Airport w Windhuk.

Przypisy

↑ Dierks 2001 ↓, chapter 1 – Introduction to the History of Roads in Namibia.
↑ ^a ^b Dierks 2001 ↓, Chapter 2.1 – The Pre-historic era circa 1250 – circa 1770.
↑ Crash and Claims Reports 2018. Motor Vehicle Accident Fund, 2018, p. 46.
↑ TransKalahari Railway to steam ahead in 2012. namibian.com.na. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-08)]., retrieved February 17, 2011.
↑ Ports in Africa » Namibia [online], ports.com [dostęp 2024-08-23] .

Bibliografia

Dierks, Klaus (2001). Namibian Roads in History from the 13th Century till Today. Institut für Wirtlschafts- und Sozialgeographie, Johann Wolfgang Goethe Universität Frankfurt/Main.

Linki zewnętrzne

TransNamib. transnamib.com.na. [zarchiwizowane z tego adresu (1998-12-12)].
Lotniska w Namibii. africa.cwsurf.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-04-28)]. – historia, dane, linie lotnicze, parking, wynajem samochodów, zdjęcia, planespotting,...