Transport kolejowy w Mongolii – system transportu kolejowego działający na terenie Mongolii.

Według stanu z 2017 roku w Mongolii istnieje 1815 km linii kolejowych. Linie mają rosyjski rozstaw szyn – 1520 mm^[1]. Wszystkie linie są niezelektryfikowane, w związku z tym w kraju używana jest tylko trakcja spalinowa (dawniej również parowa).

Główna linia kolejowa w kraju to Kolej Transmongolska z Suche Bator przy granicy rosyjskiej przez (m.in.) Ułan Bator, Sajnszand, do Dzamyn Üüd przy granicy chińskiej. Linia liczy 1100 km^[2].

Od tej linii odgałęziają się linie^[2][3]:

• Yuroo – Tumurtei, 33,4 km,
• Darchan 2 – Szaryn-Goł, 63 km,
• Chonchor – Nałajch, 13,7 km,
• Salchit – Edernet, 164 km,
• Bagachangaj – Baganuur, 94 km,
• Ajrag – Bor-Undur, 60 km,
• Sajnszand – Zuunbajan, 50 km,
• Tołgojt – Songino, 20 km.

Ponadto w północno-zachodniej Mongolii istnieje jeszcze linia Czojbałsan – Ereencaw (granica rosyjska) o długości 238 km, która jest oderwana od reszty sieci.

W 2022 roku uruchomiono nowe linie w południowej części kraju^[4]:

• Tavan Tolgoi – Gashuun Sukhait (granica chińska) (233,6 km)
• Zuunbajan – Khangi (granica chińska) (226,9 km).

Wg stanu z grudnia 2022 w budowie była linia łącząca Tavan Tolgoi z linią Zuunbajan – Khangi^[4] (na mapie zaznaczona już jako istniejąca).

W 2017 roku koleje mongolskie przewiozły 2,5 mln pasażerów oraz 23 mln ton ładunków^[2].

Pierwsze plany dotyczące budowy kolei w Mongolii pojawiły się w 1895 roku, kolejne w 1911 r. i 1915 r. Jednak władze rosyjskie nie były zainteresowane budową kolei w Mongolii^[2].

Pierwszą linią kolejową w Mongolii była powstała w 1938 roku wąskotorowa linia Ułan Bator – Nałajch o rozstawie szyn 750 mm (obecnie szerokotorowa)^[5].

W listopadzie 1939 roku otwarto linię kolejową o rozstawie 1524 mm będącą odgałęzieniem od Magistrali Transsyberyjskiej (od stacji Sołowjewsk) do stacji Bajantumen (ob. Czojbałsan); obecnie jest to odcinek Ereencaw – Czojbałsan^[2].

W latach 1949–1961 powstała kolej Transmongolska, która połączyła Ułan Ude (rosyjska stacja Kolei Transsyberyjskiej) przez Mongolię (Suche Bator, Ułan Bator, Sajnszand, Dzamyn Üüd) z chińskim Jiningiem.

Później wybudowano odgałęzienia od tej linii do: Szaryn-Goł (1963 r.), Erdenet (1975 r.), Züünbajan (1981 r.), Baganuur (1982 r.), Erdes-Mardaj (1984 r.), Bor-Öndör (1987 r.), Tumurtei (2016 r.)^[6][3].

We wrześniu 2022 roku została otwarta linia kolejowa z Tavan Tolgoi do Gashuun Sukhait (granica chińska), gdzie łączy się z chińską siecią kolejową^[7].

25 listopada 2022 roku uruchomiono linię Züünbajan – Khangi (granica chińska)^[4][7].

Obecnie planowane są nowe linie w zachodniej części kraju. Głównym czynnikiem hamującym rozbudowę kolei jest brak środków państwowych^[2].

Przewodnik po kolei w Mongolii na stronie Kolej na Podróż