Torsten May

May w 2019 roku
Data i miejsce urodzenia	9 października 1969 Glauchau
Obywatelstwo	Niemcy
Wzrost	193 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy Igrzyska Olimpijskie złoto Barcelona 1992 waga półciężka Mistrzostwa Świata złoto Sydney 1991 waga półciężka

Torsten May (ur. 9 października 1969^[1][2] w Glauchau^[3]) – niemiecki bokser, olimpijczyk, zdobywca złotego medalu na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie z 1992 roku w wadze półciężkiej^[1].

Już w wieku siedmiu lat, w 1983, zaczął trenować boks. Został przyjęty do szkoły sportowej dla dzieci i młodzieży we Frankfurcie nad Odrą. Początkowo trenował jako junior w swoim rodzinnym mieście oraz na lokalnych zawodach w swojej szkole^[4].

Rozgłos przyniosło mu wygranie mistrzostw Niemiec w wadze półciężkiej w 1991 roku oraz złoto na Mistrzostwach Świata w Sydney, gdzie w finale pokonał radzieckiego medalistę świata, Andrieja Kurniawkę. W 1993 roku stał się zawodowym bokserem. W swoim debiucie rozegranym 18 września pokonał Amerykanina Erica Cole’a.

Dzięki serii udanych występów zdobył prawo do obrony honoru kraju na Igrzyskach Olimpijskich w 1992 roku w Barcelonie. W turnieju w wadze półciężkiej w pierwszej rundzie pokonał Koreańczyka Gil-Nam Kima, w następnej na punkty Kanadyjczyka Dale’a Browna, w ćwierćfinale Montella Griffina, zaś w półfinale reprezentanta Polski Wojciecha Bartnika. W finałowej walce wygrał na punkty z Rostysławem Zaułucznym. Tym samym został niespodziewanym mistrzem olimpijskim.

21 kwietnia 2001 roku stoczył swoją ostatnią walkę, krzyżując rękawicę z Ukraińcem, Aleksandrem Gurowem^[5][6]. Przegrał ten pojedynek poprzez nokaut w 8. rundzie. Przez cztery lata był asystentem trenera Uli Wegnera^[7], a w 2006 roku wraz z kolegą założył klub bokserski „Uli the Maylife”^[4]. Prócz tego pracuje jako trener motywacyjny.

Jest także ambasadorem inicjatywy „Niemcy się ruszają”, która zachęca mieszkańców Niemiec do aktywności fizycznej^[4].

Mieszka w Kolonii^[2]. Jest żonaty, ma dwoje dzieci.