Topologia podwójnego pierścienia (ang.dual-ring) – składa się z dwóch pierścieni o wspólnym środku (dwa pierścienie nie są połączone ze sobą). Topologia podwójnego pierścienia jest tym samym co topologia pierścienia, z takim wyjątkiem, że drugi, zapasowy pierścień łączy te same urządzenia. Innymi słowy, w celu zapewnienia niezawodności i elastyczności w sieci każde urządzenie sieciowe jest częścią dwóch niezależnych topologii pierścienia. Dzięki funkcjom tolerancji na uszkodzenia i odtwarzania, pierścienie można przekonfigurować tak, żeby tworzyły jeden większy pierścień, a sieć mogła funkcjonować w przypadku uszkodzenia medium.
Drugi pierścień może działać na dwa sposoby:
jako zapasowy, czyli w przypadku uszkodzenia pierwszego pierścienia przejmuje jego funkcję;
równocześnie z pierwszym pierścieniem podwajając przepustowość sieci, a w przypadku uszkodzenia przejąć jego funkcję.
Zalety
możliwość zastosowania łącz optoelektronicznych, które wymagają bezpośredniego nadawania i odbierania transmitowanych sygnałów
możliwe wysokie osiągi, ponieważ każdy przewód łączy dwa konkretne komputery
Wady
złożona diagnostyka sieci
trudna lokalizacja uszkodzenia
pracochłonna rekonfiguracja sieci
wymagane specjalne procedury transmisyjne
dołączenie nowych stacji jest utrudnione, jeśli w pierścieniu jest wiele stacji
