Syn Andrzeja, działacza hokejowego w Sanoku[1][2]. Hokeistami zostali zarówno brat[1], jak i kuzyn Dariusz (ur. 1979)[3]. Ma troje dzieci, dwie córki i syna Huberta[4] (ur. 1993), który także został hokeistą.
Treningi hokejowe rozpoczął w 1980 w klubie Stali Sanok. Jego hokejowym wychowawcą był Tadeusz Garb[8]. Wraz z młodzieżową drużyną Stali kierowaną przez Tadeusza Glimasa w lutym 1985 awansował do finału rozgrywanej w Sanoku XII Ogólnopolskiej Zimowej Spartakiady Młodzieży[9][10][11]. W barwach seniorskiego zespołu Stali Sanok zadebiutował w meczu ligowym w wieku 17 lat w II lidze sezonu 1986/1987[12]. W kolejnym sezonie 1987/1988 wyróżniał się w drużynie Stali[13]. Przed sezonem II ligi 1989/1990 w wieku 19 lat został kapitanem drużyny Stali Sanok[14]. W tej edycji ligowej stawał się indywidualnością w drużynie[15]. Kontynuował grę w barwach kontynuatora Stali, zespole Sanockiego Towarzystwa Sportowego (STS). Przed sezonem II ligi 1991/1992 podjął studia na AWF Krakowie, pozostając zawodnikiem STS (według planu miał trenować w Krakowie wspólnie z drużyną Cracovii i występować w meczach ligowych w barwach STS)[1]. Mimo tego, na początku tego sezonu, w związku z podjęciem studiów na AWF w Katowicach, został zawodnikiem Górnika 1920 Katowice[16]. W tym zespole występował przez dwa sezony, po czym od października 1993 w sezonie 1993/1994 był ponownie zawodnikiem STS[17]. W 1996 ponownie został kapitanem STS[4]. Do 1999 grał w drużynie STS „Autosan” Sanok, a w sezonach 1999/2000 i 2000/2001 w SKH Sanok, po czym odszedł do GKS Tychy[18][19], w barwach którego grał w latach 2001-2003[20]. Od 2003 ponownie grał w macierzystym zespole, pod nową nazwą KH Sanok. Funkcję kapitana pełnił także w ostatnich latach występów. Był nominalnym napastnikiem i przez wiele lat występował na pozycji lewoskrzydłowego. U schyłku kariery grał w formacji obronnej. Ostatni mecz w karierze, w wieku niespełna 40 lat, rozegrał 14 marca 2010 w wygranym spotkaniu Ciarko KH Sanok z KTH Krynica 6:0[21]. Został uznany za jednego z najlepszych zawodników w historii sanockiego hokeja.
Po zakończeniu profesjonalnej kariery zawodniczej podjął występy w półamatorskich rozgrywkach II ligi edycji 2013/2014 w barwach drużyny LHT Lublin[22][23].
W trakcie kariery zyskał pseudonim Dymek[24]. Za swojego najlepszego partnera w grze hokejowej uznał Artura Ślusarczyka[25]
W latach 90. został kadrowiczem seniorskiej reprezentacji Polski[32]. W jej barwach rozegrał 46 spotkań strzelając 20 bramek. Brał udział w turniejach mistrzostw świata w 1998 (Grupa B, zdobywał gole[33]), 2001 (Grupa B), 2002 (Grupa A)[34]. Ponadto wystąpił w kadrze Polski zimowej Uniwersjady w 1993 zdobywając dwa gole: w meczu z Koreą Południową[35], Rosją[36]. Został jedynym wychowankiem sanockiego klubu, który wystąpił na turnieju mistrzostw świata pierwszego szczebla i zdobył gola na tym poziomie (2 maja 2002 uzyskał trafienie na 3:0 w meczu z Włochami, a spotkanie zakończyło się wynikiem 5:1 dla Polski)[37].
Osiągnięcia
Tomasz Demkowicz i Marcin Ćwikła jako trenerzy Ciarko KH 58 Sanok (2018)
Piąte miejsce w plebiscycie na najpopularniejszego sportowca Polski południowo-wschodniej (Nowiny): 1997[57]
Nagroda Miasta Sanoka za rok 2003 w dziedzinie sportu i turystyki[58] za całokształt działalności sportowej i trenerskiej: 2004[4][59]
Najlepszy trener seniorów w plebiscycie „Hokejowe Orły”: 2014[60]
Kariera trenerska
W 1995 ukończył kurs trenerski w Katowicach[4]. Będąc jeszcze czynnym zawodnikiem był grającym trenerem drużyny KH Sanok (od sierpnia 2003 do stycznia 2004, od września do grudnia 2004 i od września do października 2005)[61]. Po zakończeniu wyczynowego uprawiania sportu 28 czerwca 2010 został trenerem drużyny juniorskiej SMS I Sosnowiec, występującej w I lidze[62]. Pracował również jako II trener kadry Polski do lat 18[63]. 9 lipca 2012 mianowany przez PZHL głównym jej szkoleniowcem[64]. Pełnił funkcję asystenta trenera reprezentacji Polski do lat 18 na turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 18 w 2011 (Dywizja I Grupa B)[65], 2012 (Dywizja I Grupa B)[66], 2013 (Dywizja I Grupa B)[67], 2015 (Dywizja II Grupa A)[68]. Od połowy 2013 prowadził zajęcia przygotowujące do sezonu zespół Ciarko PBS Bank KH Sanok[69], od sierpnia 2013 był jego trenerem[70] (jego asystentem został Marcin Ćwikła). 11 stycznia 2014 ustąpił z miejsca pierwszego trenera; nowym szkoleniowcem został wówczas Miroslav Fryčer, zaś Demkowicz i Ćwikła zostali jego współpracownikiem[71]. Prowadzona przez nich drużyna zdobyła tytuł mistrza Polski w sezonie Polska Hokej Liga (2013/2014). Przed kolejnym sezonem Polska Hokej Liga (2014/2015) T. Demkowicz i M. Ćwikła ponownie przygotowywali zespół do rozgrywek. Po przegranym meczu o Superpuchar Polski i po trzech rozegranych awansem meczach nowego sezonu, jeszcze przed oficjalnym terminem inauguracji ligi, T. Demkowicz odszedł ze stanowiska trenera[72], a jego miejsce powtórnie zajął Miroslav Fryčer[73]. Podjął także pracę asystenta szkoleniowca w reprezentacjach Polski w hokeju na lodzie kobiet, kadry juniorskiej do lat 18 oraz kadry seniorskiej[74]. W tej funkcji uczestniczył w turnieju mistrzostw świata w hokeju na lodzie kobiet w 2016 (Dywizja II Grupa A)[75]. W lipcu 2016 został I trenerem Polonii Bytom[76]. W sezonie PHL 2016/2017 zdobył z bytomską Polonią brązowy medal[77]. Po niekorzystnym początku sezonu PHL 2017/2018 w połowie października 2017 został zwolniony z posady trenera Polonii[78][79]. Pod koniec października 2017 został asystentem Marcina Ćwikły w zespole Ciarko KH 58 Sanok grającym w sezonie 2. ligi słowackiej[80]. 4 września 2018 został ogłoszony głównym trenerem reprezentacji Polski do lat 18[81]. Kadrę prowadził w turnieju MŚ Dywizji II Grupy A edycji 2019 na Litwie w Elektrenach, wywalczając awans do Dywizji I Grupy B[82][83].
Na początku stycznia 2019 ogłoszono jego nominację na stanowisko dyrektora sportowego PZHL[84]. 30 czerwca 2020 wraz z Arturem Ślusarczykiem został ogłoszony asystentem głównego trenera seniorskiej kadry Polski, Róberta Kalábera[85]. W grudniu 2021 pełnił funkcję asystenta w sztabie trenerskim reprezentacji Polski do lat 20 podczas turnieju mistrzostw świata Dywizji IB edycji 2021, gdy kadra została zdegradowana[86][87]. 11 sierpnia 2022 ogłoszono, że odszedł ze sztabu kadry narodowej seniorów, pozostając na stanowisku dyrektora sportowego PZHL[88].
↑ abcdGrzegorz Michalewski, Dżentelmen na lodzie, Tygodnik Sanocki, nr 28 (661) z 9 lipca 2004, s 6.
↑Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 90. ISBN 83-87450-00-6.
↑Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 546, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
Józef Ząbkiewicz. Galeria hokeistów STS. Tomasz Demkowicz. „Tygodnik Sanocki”. Nr 25 (108), s. 11, 3 grudnia 1993.
Sebastian Czech. Laureat. „Tygodnik Sanocki”. Nr 20 (340), s. 10, 15 maja 1998.
Grzegorz Michalewski. Ku pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 28 (661), s. 6, 9 lipca 2004.
Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 546, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
_Tomasz_Demkowicz_3.jpg)
_Tomasz_Demkowicz,_%C5%81ukasz_Janiec.jpg)
.jpg)
